Monia doet zelf haar verhaal:
“De avond voor mijn eerste examen in juni werd ik heel misselijk. Een tijdje daarna begon ik te braken. Ook mijn broer had dezelfde problemen. Een heel deel van de nacht bleven we allebei braken. Samen met mama waren we natuurlijk direct aan het bidden...
Ik voelde me ellendig en dacht dat ik de volgende dag zeker geen examen kon afleggen. Het tweede deel van de nacht ben ik toch in slaap gevallen en mama had gezegd dat de Heer mij verder zou genezen in mijn slaap. Ik kreeg daar vrede rond. Ze zette wat zachte christelijke muziek op en liet mij tot 10.00 uur ’s ochtends slapen.
Toen ik wakker werd, was ik nog heel zwak. Zelfs nadenken was erg vermoeiend en ik voelde me nog steeds slecht. Het examen was gepland in de namiddag om 14.00 uur. We waren aan het overwegen wat ik zou doen. Naar de dokter gaan betekende sowieso tweede zit doen, dus zei mama om het met Jezus gewoon te proberen.
Ze bracht me naar het examen met de wagen want met de fiets was echt niet haalbaar. Dan moest ik nog flink wat trappen doen, waar ik heel moe van werd. Maar ik kwam er en deed van 14.00 uur tot 16.00 uur mijn schriftelijk examen. Dat ging vlot.
Bij het examen stond een woord dat ik de dagen ervoor in mijn gedachten had gekregen om nog eens extra na te kijken. Het was voor mij erg bemoedigend om te ontdekken dat God mij ook tijdens het studeren leidde. Wonderlijk toch, Hij weet al precies welke vragen op mijn examen gesteld gaan worden!
En ik kreeg uiteindelijk 17/20 op dit examen...dank U Jezus!”