Liesbeth vertelt ons zelf haar verhaal:

“Begin 2018 was Papa mij op allerlei manieren aan het uitnodigen terug naar het onderwijs te gaan. Hij liet me dit op allerlei manieren verstaan. Hij gebruikte mensen die niet wisten dat ik in het onderwijs had gewerkt, sprekers op conferenties, mensen uit de kerk, Zijn Woord... Aangezien ik niet van plan was terug te keren naar het onderwijs, zei ik na een tijdje: “Papa, ik zie het niet, maar als dat is wat Jij wil dat ik doe, dan moet Jij maar voor een plek op een school zorgen.”

En dat deed Hij! Sinds ik Hem hierin gehoorzaamde, heeft mijn leven weer een hele andere wending gekregen: meer vrijheid, meer rust, meer van Hem.

Ik startte 1 september 2018 terug met lesgeven op de school met de Bijbel in Mechelen, waar Jiska ook lesgeeft. Bij de kleuters deze keer, wat ik bijna nooit had gedaan, voordien stond ik in het lager onderwijs. In het begin ervaarde ik een enorme strijd in mezelf. Er kwamen een hoop vragen zoals “Wat doe ik hier? Kan ik nog wel met kleuters communiceren? Is mijn aanbod wel goed? ...”

Op een dag antwoordde Jiska heel eenvoudig dat je met liefde al een hele weg kon afleggen. Toen dacht ik: “Ja, dat kan ik.” Toch bleef ik me afvragen: “wat doe ik hier?”.

Het werd voor mij wel duidelijk dat ik op school door Papa werd gebruikt voor de collega’s en dat vond ik heerlijk. Met enkele collega’s had ik heel wat fijne babbels, ook over het geloof. Zeker ook met Sandra, juf in de derde kleuterklas. Dit waren heel open, opbouwende en fijne momenten, spontaan geleid door Papa.

Op het einde van het schooljaar kreeg Sandra te horen dat haar dochter een tumor had ter hoogte van het oor en dat die rond een zenuw zat. Het zou een moeilijke operatie worden. Samen baden we dat Papa de operatie door de handen van de chirurg zou leiden daar waar de chirurg zelf tekort zou komen. Het wonderlijke was dat hij alles had kunnen wegnemen.

Op 16 juli kregen ze te horen dat het om lymfeklierkanker ging. Ze moesten op onderzoek gaan om te zien of er uitzaaiingen waren. Ze deelde dit in de groep van de collega’s en vroeg om gebed. Op dat moment was Jiska bij mij en ik weet nog dat we allebei onmiddellijk genezing uitspraken. Ik stuurde haar ook een bemoedigend bericht van ons beide. Aangezien we net van de Vaderhartschool terug waren, stonden we in vuur en vlam en twijfelden we geen moment over de genezing van Iman. Ik verwittigde ons team om mee te bidden en ook enkele mensen van de Vaderhartschool. Op 19 juli wezen de eerste uitslagen erop dat er geen uitzaaiingen waren. Ze geloofden dat God aan het werk was.

Er volgden nog enkele onderzoeken en op 5 augustus zouden ze een definitieve uitslag krijgen. Op 28 juli kreeg ik tijdens de samenkomst op mijn hart dat het de dag was om te danken voor Imans genezing, want dat ze genezen was. Dit deelde ik met Sandra en ze kon dit aannemen. Later hoorde ik dat ook Jiska haar die week een bericht had gestuurd met dezelfde boodschap. Wat heerlijk als Papa je gebruikt om te bemoedigen en te bevestigen. Op 5 augustus kregen we het bericht dat er geen uitzaaiingen waren en dat Iman volledig genezen was. Wat een prachtige God hebben wij toch!

Toen ik met Sandra nadien afsprak om even bij te babbelen voor het schooljaar, hadden we een heerlijke tijd samen. We waren trotse, gelukkige dochters van Papa die ontzettend dankbaar waren voor wat Hij voor ons doet en dat we elkaar mochten bemoedigen in dit proces. Papa geeft je een nieuwe familie die zo kostbaar is.

Ik ben Papa dankbaar dat ik deel mocht uitmaken van dit verhaal. Ik werd weer eens bevestigd in het Zijn ‘fleppekakske’ (voor de Nederlanders: lievelingetje) zijn. Sandra geniet van dat woord en leert dat ook zij Papa’s ‘fleppekakske’ is en vindt dit een schitterend woord.

Waar ik ook zo van geniet, is dat Papa deuren openzet van genezing en geloof in genezing. Sandra was hier heel sceptisch over en nu staat ze open voor meer van Zijn wonderen van genezing. Hoe Papa doorheen je kan werken wanneer jij toestemming geeft is zo heerlijk en bijzonder. Ik, een gewone vrouw, waarin Hij, de allerhoogste God, vertrouwen heeft dat ze Zijn glorie kan laten zien. Geef mij maar meer van dat, veel meer. Het maakt me nederig en zoooooooo geliefd tegelijk. Ik hou van mijn Papa en Hij van mij, dat weet ik zeker.”