We laten Jozef De Clercq graag zelf aan het woord:

“Onze Vader ziet ons graag...

Einde januari deed ik een verkeerde beweging met een sterke overbelasting van mijn linker knie in gebogen stand. Ik kreeg een flinke pijnscheut en ik voelde iets doorscheuren. Dat leek mij onmiddellijk ernstig. Ik kon slechts met moeite en met veel pijn mijn been strekken en mij opduwen vanuit gehurkte positie was onmogelijk. Geen kracht meer... Ik had ook een klik in die knie wanneer ik bij het strekken aan een bepaalde hoekstand voorbij moest, alsof er een stuk been los zat.

Ik legde mijn sportactiviteiten stil en vroeg onmiddellijk een NMR-onderzoek aan, maar moest daarvoor wachten tot begin maart. Psalm 23, dat is het gebed dat ik dagelijks wel een paar keer doe en ook deze keer ben ik niet in gebreke gebleven. De Heer is onze Herder, ons ontbreekt niks!

Michèle en ik wilden intussen tijdens de maand februari graag eventjes met verlof en in Spanje ben ik ook verder uiterst voorzichtig gebleven. Geen fietsen meer, langzaam wandelen langs het strand, meer zat er niet in.

Begin maart kwam dan die NMR. De diagnose was erg verontrustend: de pees van de grote dijspier was juist boven de knieschijf voor de helft doorgescheurd. Indien die scheur volledig was geweest, zat ik in een rolstoel. Die pees loopt in de vorm van een sterke band door over de knieschijf die eigenlijk de pees beschermt.
Die band vertoonde ook een scheur die 1,7 cm openstond. Normaal kan men vrij goed behandelen als die scheur maar maximaal een halve centimeter open staat. Dat was dus uitgesloten. De knieschijf zelf was aan de rechter bovenpool gewoon gebroken en aan de linker bovenpool was een stuk kraakbeen afgebroken. Dat was het stuk dat ik voelde wegklikken bij het strekken van de knie.

Het zag er dus werkelijk niet goed uit. Achteraf (lees rustig verder, want de Heer doet Zijn werk in stilte) kan ik er een grap over maken: wanneer de specialisten naar mijn knie keken, krabden ze eventjes met een bedenkelijke blik in hun haar. Wanneer ze dan naar boven keken, naar de radiografieën, dan grepen ze met even bedenkelijke blik naar hun kin. En mijn uitgebreide ervaring op medisch gebied heeft mij geleerd dat dit een zeer ongunstige combinatie is!

Eigenlijk was er geen goede behandeling mogelijk en het enige wat men kon doen was een brace ter stabilisatie van de knie en ter beperking van het buigen. Ik mocht einde april een nieuwe NMR laten maken en nadien zou de specialist beslissen hoe men zou beginnen revalideren.

Het grote gevaar was dubbel: de pees kon volledig doorscheuren en/of, en dat zou in ieder geval het logische gevolg zijn, er zou op de plaats van de scheur een ingroei komen van fibrose. Dat is een soort littekenweefsel dat niet meer soepel is en vrij broos. Slechte prognose dus... Dag fietsen over de Stelvio!

Maar ik kon bidden en vertrouwen op God... en dat deed ik. Er werd ook in de kerk voor mij gebeden. Tot mijn grote verwondering was de pijn vrijwel onmiddellijk behoorlijk minder. Ik kon vrij vlug de brace weglaten en mij weer behoorlijk normaal bewegen. Wel had ik nog duidelijk merkbare krachtvermindering en die vervelende (en licht pijnlijke) klik bij het strekken van het gewricht bleef. Ik kon echter na een tweetal weken weer trainen op de hometrainer en het ging elke dag beter.

Einde april kwam er aan en de controle-NMR werd gemaakt. De specialist stond vol verwondering te kijken: letsel bijna niet meer te bespeuren. Geen enkel spoor van de gevreesde peesfibrose, wat bijna nooit voorkomt. Normale buigbaarheid van het gewricht en 80 % van de kracht was er terug. Het kniegewricht is in zijn geheel nog in een zeer goede toestand. De specialist gaf toe: zo een snelle en in die mate volledige recuperatie had hij nog nooit gezien! Daarbij zou hij er veel geld voor geven (zijn woorden!) om op mijn leeftijd, zo hij die al zou bereiken, nog dergelijk goede knieën te hebben...

Hij wenste mij proficiat. Ik hoefde voor hem niet meer terug te komen. Ik mocht vrijuit weer trainen en voluit belasten. Hij wist niet welke revalidatie hier nog moest gebeuren. Toen ik hem vertelde dat we een goede en machtige Vader hebben, die goed voor ons zorgt, keek hij eventjes verwonderd op.

Ik ben aan het verhuizen en loop met zware kratten persoonlijke spullen probleemloos en zonder pijn de trap op. Vorige week legden we 1OO m² laminaat en ik heb geen kniepijn gehad. Van een echt wonder gesproken!

Ik weet wel Wie dit gedaan heeft...en iedereen mag het horen, vandaar dit waarheidsgetrouwe getuigenis. Leve onze God. Halleluja!”