DE RECHTERHAND DES HEREN VERHOOGT,
DE RECHTERHAND DES HEREN DOET KRACHTIGE DADEN! IK ZAL NIET STERVEN MAAR LEVEN EN IK ZAL DE DADEN DES HEREN VERTELLEN.
Psalm 118:15-17

Op 22 januari mochten we in onze kerk Raphaël, het zoontje van 1 jaar van Jiska en Jonathan, te midden van zijn familie opdragen aan onze hemelse Papa. Een blijde gebeurtenis en tijdens deze dienst stonden we ook weer stil bij het grote wonder dat onze hemelse Papa deed voor Jiska na de bevalling. De bevalling van hun eerste kind, Chloë, was heel zwaar geweest. Uiteindelijk was zij gehaald met een vacuümpomp en had Chloë na de bevalling een zware bloeding gedaan t.h.v. de schedel waardoor ze twee weken op intensieve zorgen had doorgebracht…

Die eerste bevalling was dus geen goede ervaring geweest maar Jiska en Jonathan geloofden dat het deze keer goed zou gaan en waren er gerust in. Ze vertrokken dus met goede moed naar het ziekenhuis voor de bevalling van hun 2e kindje.

Tijdens de persweeën bleef Raphaël als een sterrenkijkertje telkens terugdraaien. Om die reden en omdat ze het hoofdje van Raphaël niet wilden forceren zoals bij de geboorte van Chloë, werd er uiteindelijk besloten om een spoedkeizersnede te doen. Op vrijdagavond 11 december 2016 om 20.00 uur kwam Raphaël Kedar op de wereld. Zijn naam betekent: God geneest krachtig.

Met Raphaël ging alles goed maar diezelfde avond deed Jiska een zware bloeddrukval. Ergens bloedde Jiska en dus werd ze opnieuw geopereerd om de oorzaak op te sporen maar de gynaecoloog vond niets. Uiteindelijk werd Jiska vijfmaal opnieuw open gesneden, en tijdens één van die operaties werd haar baarmoeder verwijderd maar de oorzaak bleef onvindbaar. Uiteindelijk werden er een heleboel compressen in haar buik gestoken die als het ware één groot drukverband vormden en kreeg Jiska in totaal wel 22 zakjes (dat is elf liter, ongeveer het dubbele van de hoeveelheid bloed die een mens heeft) bloed toegediend. Ze kreeg ook vlak voor één van de operaties een hele dure spuit “superstolling” toegediend, een idee van de vader van Jonathan die ook arts is. Ze was buiten bewustzijn van vrijdagavond tot dinsdag en Jonathan sprak al die tijd leven uit over zijn vrouw, daarbij gesteund door heel wat mensen die mee baden.

De dokter van intensieve zorgen zei tegen hem dat “ze niet konden blijven dweilen met de kraan open” en iedereen in het ziekenhuis was ervan overtuigd dat Jiska het niet zou halen… Achteraf vertelden ze aan een goede vriend van hen die tijdens de eerste dagen Jonathan gesteund had in het ziekenhuis dat “haar man niet door had hoe ernstig de situatie was en dat hij in ontkenning geleefd had”. Jonathan besefte echter heel goed wat er gebeurde maar weigerde dood aan te nemen en bleef, tegen alle omstandigheden en verklaringen in, leven uitspreken over zijn vrouw.

Het eerste wat de gynaecoloog tegen Jiska zei was dat hij blij was haar te zien en dat de gebeden van haar man het verschil hadden gemaakt.

Er is nooit een oorzaak van de bloeding vastgesteld maar Jiska mocht wonderlijk het ziekenhuis verlaten na 10 dagen. Het duurde uiteindelijk nog 6 maanden voor de wonde in haar buik helemaal toegegroeid was maar Jiska leeft en vertelde ons over Gods machtige daden in haar leven!