Cora stuurde ons volgend getuigenis door:
“Twee weken voor de grote vakantie kreeg ik bericht dat mijn vader een herseninfarct gekregen had en in het ziekenhuis lag. Het zag er helemaal niet goed uit.
Mijn moeder (94) woonde samen met mijn vader (96) nog zelfstandig in een huisje en ze wilden nog steeds niet naar een bejaardenhuis. Door deze situatie moest mijn moeder wel in een verzorgingshuis geplaatst worden omdat ze niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Die zaterdag ben ik naar mijn vader gegaan, wetende dat hij naar zijn hemelse Papa zou kunnen gaan. Ondertussen was mijn gebed: “Vader, niet op deze manier (door ziekte).
We leren dat we niet door ziekte hoeven te gaan, help pa erdoor, dat hij nog mooie rustige dagen samen met mijn moeder mag beleven en dat ze een mooie, rustige afsluiting van hun leven zullen hebben.
Hij mag naar U gaan maar niet op deze manier”.
Samen met één van mijn broers en mijn moeder zijn we dan naar pa gegaan. Hij was duidelijk erg slecht. Mijn jongste broer nam al definitief afscheid van hem…
Dat kon ik niet en ik zei: “Pa, ik kom volgende week terug en ik bid dat het dan beter met je is dan nu, de Heer is bij jou, Hij is jouw Herder!”. Ik kreeg een handdruk van pa waar toch nog wat kracht in zat….
Vader en moeder en de hele situatie kwamen in onze GA gebedsdoos terecht.
Tot twee keer toe werden mijn broers opgeroepen om afscheid te nemen, maar toch kwam mijn vader er telkens weer bovenop!
En dan kwam het moment dat pa overgeplaatst mocht worden.
Hij mocht naar hetzelfde verzorgingshuis waar mijn moeder opgevangen werd.
Op één- twee-drie is dat voor elkaar gekomen met de hulp van de huisdokter en jullie allemaal - door het in de gebedsdoos te stoppen. Iedereen die dit hoort staat ervan te kijken dat ze zo snel geplaatst zijn en dan nog wel bij elkaar!
Met pa gaat het nog steeds vooruit, hij kan terug goed verstaanbaar praten, zijn denken is goed, hij heeft nog steeds de wil om te leven en aan zijn motoriek te werken. Ze zijn het leven nog helemaal niet moe ondanks dat er mankementen zijn en ze goede maar ook kwade dagen meemaken.
In september zijn ze 72 jaar getrouwd en ook al zitten ze elkaar soms in de haren, toch zijn ze ook onafscheidelijk, houden nog steeds van elkaar en zijn ze blij en dankbaar dat ze nog samen zijn.
Wel heeft pa er moeite mee dat ze niet meer naar hun eigen huisje terug kunnen.
Dat heeft precies nog wat tijd nodig maar ook dat zal wel in orde komen als hij dit kan overgeven aan onze hemelse Papa.
Lieve GA Familie, hartelijk bedankt voor al jullie meebidden…. ook al weten jullie het zelf niet altijd, er is verhoring van jullie/ons gebed geweest!”
