En dit is het getuigenis van Pun na de Vaderhartschool A van oktober 2017:
“Ik leerde de Vaderhartscholen kennen 5 jaar geleden via een Belgische vriendin in mijn kerk. Op dat moment was ik niet erg gemotiveerd om erheen te gaan. Afgelopen jaar zat ik heel diep in de put en mijn Belgische vriendin herinnerde me opnieuw aan de school. Dus ik ging erheen uit wanhoop…
Wat me het meest aanraakte in de school, was het onderwijs over vergeving op de derde dag. Ik ben misbruikt door mijn moeder, fysisch, verbaal en seksueel, gedurende bijna 20 jaar.
Ik wou keer op keer een einde maken aan mijn leven. Het heeft me heel veel tijd gekost om te herstellen en te vergeven. De derde dag van de school sprak Unni over vergeving vanuit het schriftgedeelte in Mattheus 18. Het was een verhaal dat ik al vaak gehoord had en waar ik heel vertrouwd mee was. Maar Unni gebruikte een nieuwe uitdrukking om dit verhaal samen te vatten: vergeven is de schuld kwijtschelden.
Tijdens de namiddag vroeg ze ons om onze harten terug open te stellen voor onze moeders en vaders. Dit was een zeer moeilijke oefening voor mij…Ik had tot op dat moment geen enkel begrip van zoonschap en leefde al heel mijn leven als een wees…ook al was ik al meer dan 20 jaar wedergeboren. Dus probeerde ik erg hard om m’n hart opnieuw te openen. In het begin vond ik dit gewoon onmogelijk maar stilaan ging de H. Geest in mijn hart aan het werk. Ik begon de pijn van mijn moeder te zien en was in staat om met meer genade naar haar te kijken. Zo veranderde mijn kijk op haar en dit had een positieve kettingreactie tot gevolg: de manier waarop ik naar mijn verleden keek en mijn verleden interpreteerde veranderde en de manier waarop in naar mezelf keek ook!
Tot op dat moment had ik Vaders onvoorwaardelijke en nooit falende liefde voor mijn leven niet écht begrepen. Ik zei vaak tegen mijn vrienden: “Ik ben één van de meest getraumatiseerde mensen die je ooit gezien hebt in je leven.” Maar na deze Vaderhartschool zie ik mezelf helemaal anders. Nu zeg ik tegen mijn vrienden: “Ik ben één van de meest geliefde kinderen van God die je ooit gezien hebt in je leven.”
Nu ik terug in Berlijn ben, verandert mijn leven meer en meer. Ik ben minder succes en prestatie gericht en ben me meer bewust van Vaders liefde en aanwezigheid. Elke dag begin ik met de gedachte dat ik een zoon ben en dat is iets heel nieuws voor mij! Ik ben ook dankbaar voor alle broers en zussen die ik ontmoette op de Vaderhartschool en die me zo bemoedigden. Alle eer aan God!”