Van 8 t.e.m. 14 juli  2012 mochten we onze zesde Vaderhartschool A in België organiseren in Vaalbeek. De school werd geleid door Trevor Galpin, directeur van Fatherheart World en Hugo Van Leemputten. Het was ook deze keer weer een voorrecht  te mogen zien hoe Vader mensenlevens diep aanraakte en genas tot in de wortels van hun bestaan.
We laten graag een aantal deelnemers zelf aan het woord:

“Jullie hebben het misschien niet opgemerkt maar ik ben vertrokken zonder
afscheid te nemen. Ik kon dit niet: ik was overmand door gevoelens en
tranen en heb enkel van Danny afscheid genomen.
Ik wil jullie nogmaals bedanken dat jullie het mogelijk maakten dat ik
er een week bij kon zijn. De hele week heeft me diep in mijn hart geraakt en nieuw leven ingeblazen.
Het deed me vooral deugd dat ik zo dikwijls hoorde dat je bij God niets
moet maar mag! Dat zette me toch in de vrijheid om met andere ogen
naar de Vader te kijken. Ik hoop dat ik door jullie boodschap God nog meer mag zien als een liefdevolle Papa.
Ik wens jullie het allerbeste voor de toekomst en wens jullie Gods zegen
toe. “(naam bekend bij de redactie)

“Ik volgde de Vaderhartschool voor de tweede keer. De eerste keer kan ik me niet meer zo goed herinneren. Deze keer heeft de boodschap me volledig “gepakt”!
Ik heb heel wat leugens in mijn leven vervangen door waarheid! Bij het begin van de week voelde ik me klein, gedurende de week ben ik me groter gaan voelen!” Michiel

“Ik ben klein en voelde me ook heel klein en heel onbelangrijk…Vader liet me deze week zien dat ik in Zijn ogen even groot ben als elke andere persoon.” Rosa

“Deze week was heel speciaal voor mij omdat onze zoon Bart erbij was. Op een bepaald moment mochten we elkaar allemaal zegenen met de woorden: “ jij bent familie, we hebben dezelfde Vader!”. Toen ik dat met Bart deed, vroeg ik me even af of ik iets verkeerd zei…dezelfde Vader als mijn zoon?!? Vader sprak me aan op dat moment en zei me dat Hij alle fouten die ik als moeder had gemaakt van me over nam…heel diep ging dat!
Toen we een brief mochten schrijven naar onze ouders om vergeving te vragen voor het feit dat we niet steeds het hart van een dochter hadden, heb ik een hele namiddag tijd nodig gehad om daarmee bezig te zijn...Het was ook al zo lang geleden…Die avond kwam er, net voor ik ging slapen, iemand kloppen op mijn deur…Het was onze Bart die zijn brief aan mij kwam afgeven…ik heb hem gelezen, ik kon niks zeggen…wij hadden al een goede relatie maar onze relatie is daar echt open gebloeid…onze hemelse Vader grijpt intens in en herstelt op een manier zoals niemand anders kan!
Ook het onderwijs van Nadine over het hart van een wees heeft me diep aangeraakt. Ik ken Nadine’s verhaal zowat vanbuiten maar al die punten kwamen deze keer zo sterk naar voor…het werd me plots allemaal zo duidelijk…ik heb meteen een cd aangeschaft!” Mia

“Ik  had m’n rugzak al leeggemaakt toen ik m’n leven aan Jezus gaf nu bijna een jaar  geleden. Toen begon Trevor over een kelder die vol spullen zat die we graag diep wegsteken onder een deur waar we op gaan staan en hoe Vader ons uitnodigt die deur open te doen  om onze kelder leeg te maken en op te kuisen…Dat sprak me enorm aan, ik heb de deur eruit gerukt en weggegooid…ik weet dat er nog werk aan de winkel is maar wil Vader zijn werk laten doen en alles loslaten bij Hem! Een jaar geleden zou ik jullie allemaal uitgelachen hebben, nu kan ik mijn mond er niet meer over houden…dit moet iedereen horen!” Robby

“ Ik had niet het gevoel dat ik daar moest zijn maar zou wel komen om Sam te helpen bij de techniek. Midden in de week is er over ons team een licht ontvlambare vreugde gekomen, een brandstof die bij de minste vonk een enorme ontploffing gaf die heel bevrijdend werkte in mijn leven…ik zie uit naar wat de Heer nog verder gaat doen in mijn leven…”Philippe

“Op woensdag zei ik nog tegen Hugo dat ik niet snapte wat ik daar kwam doen…ik had het gevoel dat ik helemaal afgebroken werd…maar toen kwam er een ommekeer, ik werd opnieuw opgebouwd…Vader liet me zien dat ik een volledige renovatie kreeg, en daarvoor moet je eerst afbreken en daarna terug opbouwen!
Er gebeurde nog iets bijzonders…toen ik definitief wist dat ik mee zou gaan, had ik de indruk dat Vader me zei dat ik ook zou stoppen met roken op een zondag. Ik was al een hele tijd aan het bidden hiervoor. Ik wou het niet meer uit eigen kracht proberen omdat ik wist dat ik dan heel lastig werd en dat wou ik niet meer…en toen kwam dat woord. Ik dacht meteen dat het de eerste zondag van de school zou gebeuren maar dat was niet zo…het was de zondag erna! Ik ben gestopt met roken (ik rookte 20à40 sigaretten per dag)  zonder enig afkicksymptoom…Dank U Vader!” Marc

“ Ik voel niet zo makkelijk iets, maar op deze week voelde ik me heel diep aanvaard, iedereen hoorde er gewoon bij, wie je ook was, hoe je er ook uitzag! Ik heb genoten van de contacten en de humor…Ik vond het erg moeilijk om een omhelzing van Moederliefde te gaan halen, ik wou mijn eigen moeder niet kwetsen…maar ik besliste om het toch te doen. Vader liet me deze week zien dat de keuze of ik wil veranderen bij mij ligt…als je zelf geen stappen zet, blijf je zitten waar je zit! Ik leerde dat ik liefde mag gaan halen bij Hem maar dat de keuze daarvoor volledig bij mij ligt!” Eva

“ Ik vond het altijd moeilijk om iets te komen vertellen maar nu ben ik niet zenuwachtig…mijn verlegenheid is weg, ik heb liefde ontvangen…Ik mocht de rekening van het verleden maken en heb zo een hele waslijst diep mogen vergeven…ik heb kunnen loslaten en om vergeving gevraagd omdat ik mijn hart als dochter voor mijn ouders gesloten had. Ik was nog aanwezig in ons gezin maar had mijn dochterschap afgelegd. Ondanks hun fouten was dat niet fair van mij, dus schreef ik een brief en vroeg mijn ouders om vergeving. Na die brief voelde ik me een heel stuk vrijer…mijn hart is groter geworden!” Carine

“Gewoonlijk heb ik het de eerste avond op een conferentie heel moeilijk. Ik vraag me dan altijd af wat ik daar doe en wil liever thuis zijn bij mijn man en kinderen. Dat was deze keer niet zo…ik voelde me meteen thuis in heel veel liefde…
Ik heb psychologie gestudeerd en wil benadrukken dat een Vaderhartschool echt iets uniek is! Eigenlijk weet je als psycholoog dat heel veel problemen van mensen terug te brengen zijn naar een tekort aan vader- en /of moederliefde…je weet het maar de psychologie kan er niks mee doen…je moet het onder ogen zien, aanvaarden en ermee leren leven…Een Vaderhartschool geeft diepe, echte oplossingen…Vader wil met Zijn liefde onze tekorten opvullen en ons in onze bestemming brengen…ik vind dat iedereen minstens 1X en liefst meermaals een Vaderhartschool moet gevolgd hebben…
Ik ben ook dieper gaan zien hoe we allemaal nog leugens geloven en hoe we elke dag de keuze moeten maken om de leugen af te leggen en te kiezen voor Gods waarheid. Papa doet het werk in ons maar wij moeten ervoor kiezen!” Jasmijn

“Ik hoorde Inger vaak zeggen tijdens de lofprijs: Vader, ik hou van U, ik heb U lief met heel mijn hart…Ik kon dat niet zeggen, met de beste wil van de wereld niet, ik duwde het allemaal weg. Woensdag of donderdagvond in bed hoorde ik mezelf plots zeggen: Vader, ik hou van U, …dat was zo’n zalig gevoel! Als ik nu begin of afsluit met bidden, zeg ik steevast: Vader, ik hou van U, niet met mijn hoofd maar uit het diepst van mijn hart! En ik geniet daarvan!” Maria

“Ik ben niet naar de Vaderhartschool geweest, mijn vrouw, Danny (n.v.d.r.: Danny was verantwoordelijk voor heel wat organisatorische zaken!), wel maar Vader was ook thuis bij mij! Dinsdag morgen zou ik de haag gaan scheren. Ik had al mijn materiaal klaar gelegd. Op dat moment sloeg ik mijn rechter voet om. Ik heb dat in het verleden al vaker gedaan. De laatste keer, drie jaar geleden, kon ik zes weken niet lopen en heb ik drie maanden last gehad. Ik sloeg m’n voet dus om en had een paar minuten nodig om te bekomen…toen begon ik de haag te scheren en tegen de middag had ik 60à70 meter gedaan. Ik ging eten en nam een uur rust in de zetel maar na dat uur kon ik niet meer stappen op mijn rechter voet en kon ik mijn voet helemaal niet meer bewegen! Het was 13.30 uur, ik wist dat de namiddagsessie nog moest beginnen en belde Danny. Die vertelde het ganse verhaal aan Ann die me een paar uur later opbelde en met me bad. Ik was ondertussen terug in de zetel gekropen met mijn Bijbel en had de duivel al bestraft. Er kwam echter geen beterschap dus belde ik Manu, onze zoon, en vroeg hem of hij met mij de volgende dag naar het ziekenhuis wou rijden voor foto’s. Hij zei me dat hij daar geen tijd voor had omdat hij terug naar de Ardennen moest om een kamp voor te bereiden…
’s Avonds ging ik slapen en moest ik denken aan “Hij geef het zijn beminden in hun slaap”…ik weet dat ik door Hem bemind ben, dus verwachtte ik genezen wakker te worden. De volgende ochtend was er echter geen verandering…ik kon nog steeds niet lopen op die voet!
Ik belde terug naar Danny en toen bad Hugo, die in de buurt was.  Eén uur later, ik zat nog in de zetel, merkte ik dat ik m’n voet terug kon bewegen. Ik ben uit de zetel gekomen, de pijn was weg, en ik ben terug 50 meter haag gaan scheren…
Toen Danny me belde zei ik dat ik naar de dokter was geweest. Ze vroeg ik of ik met de fiets was geweest. Neen, te voet, antwoordde ik en hij heeft gezegd: sta op, pak uw matras en wandel…Danny kon er eerst niet mee lachen, tot ik haar het ganse verhaal vertelde…gezien mijn verleden is dit een groot wonder! ”Hugo