VERSLAG ZENDINGSREIS NOORWEGEN 8-12 september 2011

De eerste maal kwamen we in Noorwegen in mei 2008 voor de WCDN conferentie waar Ann mijn genezingsverhaal medisch mocht voorstellen aan een groep van ongeveer 300 dokters van over de hele wereld.

Zowat een jaar geleden noemde Vader ons enkele landen waar Hij ons heen zou sturen.
Toen Inger en ik in februari in Nieuw-Zeeland waren, kregen we een uitnodiging Olav en Unni Slätten, een voorgangersechtpaar uit Noorwegen, één van de landen op de lijst. We zouden in hun gemeente in Gjövik een genezingscampagne leiden, die bij ons steeds onder de noemer “Vaders genezende liefde” valt. Kort daarna kregen we ook nog een uitnodiging van een voorganger van een Lutherse kerk die gehoord had dat we zouden komen.

Op woensdag 7 september vertrokken we met het vliegtuig naar Noorwegen.
Onze eerste stopplaats nu was Raufoss, waar de Lutherse kerk was. Op donderdagochtend mochten we daar spreken met het leidersteam van de kerk. ’s Middags lunchten we samen met hen en nog tijdens de lunch kwam één van die leiders met een erg zieke vriendin naar ons toe. Die vrouw had een uitgezaaide kanker, was eind de dertig en had twee kleine kinderen. We mochten haar tot Jezus leiden en bidden voor genezing. ’s Avonds was er in de Lutherse kerk een genezingsdienst. We begonnen rond 19.00 uur maar bleven nog bidden met zieke mensen tot 23.00 uur…niemand wilde naar huis! Gods Geest was duidelijk aan het werk.

Vrijdag namiddag werden we door Olav opgehaald en naar Gjövik gebracht. Daar startten we meteen met een genezingsavond die weer erg lang duurde…Vader had heel wat mensen op het oog. Op zaterdagochtend gingen we met de gemeente evangeliseren op een marktplein. Daar stonden heel wat standjes van politieke partijen voor de verkiezingen. Op het standje van de kerk kregen voorbijgangers gratis versgebakken wafels en koffie aangeboden. Er waren ook hartvormige lekstokken met een boodschap van Vaders liefde erop. We mochten heel wat fijne gesprekken met mensen hebben en met sommige van hen bidden tot laat in de middag. Op een bepaald moment wist ik dat ik met de burgemeester moest spreken en ging ik met een vertaler naar de plek waar hij ’s morgens een toespraak had gehouden. We vonden hem daar. Op zich was het al een wonder dat ik hem vond en herkende, ik had hem ’s morgens maar twee minuten horen spreken! Hij had duidelijk nog niemand van de Ambassade in België ontmoet – ik bedoel natuurlijk Gods Ambassade. We praatten over de politieke en geestelijke toekomst van Noorwegen. Op het einde van het gesprek mocht ik voor hem bidden.

Zaterdagavond was er opnieuw een genezingsdienst…weer heel wat hongerige mensen die hoorden over een liefdevolle Vader die hen wilde genezen. Tijdens de zondagochtenddienst preekte ik kort over “het vazeke van den bompa” (n.v.d.r.: deze erg goede boodschap is te verkrijgen op cd!). Mensen bleven komen voor gebed tot laat in de namiddag. Ook zondagavond, maandagavond mochten we nog heel wat mensen bedienen met de liefde van de Vader…
Keer op keer vertelden mensen ons – ook de voorgangers die ons hadden uitgenodigd - dat ze onze boodschap nog nooit gehoord hadden en dat ze het evangelie nog nooit op deze manier gehoord hadden…
Onze hemelse Papa had duidelijk het pad gebaand…wij mochten wandelen in de werken die Hij bereid had! We zijn samen met de kerkleiders daar ervan overtuigd dat hun kerk nooit meer dezelfde zal zijn. Heel wat mensen werden aangeraakt en genezen. Velen besloten om uit te stappen om genezing te brengen waar ze ook komen. Moe maar erg voldaan landden we op dinsdagavond terug op Zaventem…