Zie, Ik maak iets nieuws, nu zal het uitspruiten, zult gij er geen acht op slaan?
Jesaja 43:19
2020: EEN NIEUW BEGIN?
Enthousiastelingen zullen de gedachte “een nieuw jaar, een nieuw begin” meteen omarmen. Vooral bij kinderen heeft dit nieuwe een grote aantrekkingskracht: het aftellen om 24.00 uur, het vuurwerk en de “gelukkig nieuwjaar” uitbarstingen...
Vele niet enthousiastelingen hebben hier bedenkingen bij die vooral gebaseerd zijn op ervaringen die toch het verwachte niet gebracht hebben.
Meestal is het wel zo dat het enthousiasme van 24.00 uur stilaan wegebt naarmate de nacht vordert. Ook de goede voornemens verwateren meestal naarmate januari vordert.
Toch is het Christendom het toonbeeld van “geloven in een nieuw begin”.
“Zie, ik verkondig u grote blijdschap die heel het volk zal ten deel vallen:
U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de Heere...”Lucas 2:10b-11
Kerst, alweer kerst...(zucht...)
Cadeautjes kopen en ontvangen, veel te veel eten en drinken, opgeklopte festiviteiten en wat nog allemaal...
Sommige mensen zoals ondergetekende zien erg uit naar de kersttijd. Toch is er een grote groep mensen die hier een afkeer van hebben. Heel vaak zijn dit ook christenen. Met Kerst komen ze uit de kast (waarom ze erin gekropen zijn, weet geen mens) en concentreren ze zich meestal niet op het Goede Nieuws maar ergeren ze zich aan alles wat met kerst te maken heeft .
Het valt wel op dat kerst een zeldzaam christelijk feest is dat iedereen bezig houdt. Ik heb nog nooit gehoord dat een verjaardag van één of andere aanbeden persoon zo gevierd wordt. Nu zet de wereld zich eens in om een christelijk basisfeest onder de aandacht te brengen en veel gelovigen hakken erop los.
Voor mij mag elke mooie of schreeuwlelijke kerststal mee herinneren aan het feit dat de Redder geboren is. Misschien wordt er wel zoveel heisa rond gemaakt omdat de mensen een diep besef hebben dat redding noodzakelijk is...
De Redder is geboren en al 2000 jaar genieten daar talloze mensen van. Het is trouwens een Bijbelse opdracht om Gods Woord te overdenken en elke hulp is daarbij welkom.
Bedankt wereld en een zalig kerstfeest!
Hugo
Fietsen doe je alleen
Wat een absurde uitspraak. Er zijn fietsvakanties, fietsclubs, amateur renners zoeken elkaar op om in kleine of grote groepen te toeren, hele families gaan zondag samen fietsen. Het lijkt echt wel op christen zijn. Hier zeg je toch ook niet: ”christen zijn doe je alleen”. Heel het Nieuwe Testament staat vol over samenkomen, samen bidden, samen dingen doen en zelfs samen leven.
Maar toch ... fietsen doe je alleen.
Je leert alleen je evenwicht te houden. Als kind krijg je natuurlijk hulp van ouders of ervaren mensen maar je bent het zelf die je tweede voet van de grond haalt om het avontuur te beginnen.
Zo is het ook met het christen zijn.
De Bijbel leert ons dat we onderwijs nodig hebben, dat we elkaar nodig hebben, dat we elkaar lief moeten hebben. Maar als het om jouw relatie met God gaat, maak jij de keuze, sta jij op de beloften, leer jij God te begrijpen en zet jij stappen.
Zolang iemand in je buurt een middelaar moet zijn, heb je er nog geen idee van hoeveel Vader van je houdt. Aan dat besef en die relatie kan je werken ...
Fietsen doe je alleen maar het is erg fijn met al die andere fietsers om je heen!
Veel zegen!
Hugo
Johannes, de discipel die Jezus liefheeft
Voor mij en voor vele anderen is dit een struikelvers in de Bijbel. Wat moet je daarmee? Jezus leek dus meer te houden van één van de discipelen dan van de anderen. Sommigen gaan zelfs zover om dan te beweren dat Jezus een homoseksuele relatie had met Johannes. Maar als je echt de kern van dit vers wilt begrijpen, moet je gewoon je hersencelletjes bij elkaar harken en eens goed lezen wat er staat. Wat belangrijk is, is dat Jezus niet Degene is die dit statement maakt maar wel Johannes. En nergens lezen we in de evangeliën dat Jezus zegt dat Hij er ééntje liever heeft dan alle anderen.
25 JAAR GODS AMBASSADE,
EEN EENVOUDIG GODDELIJK AVONTUUR
Het begon allemaal wonderlijk. Ik genas van die ongeneselijke kanker die zoals gewoonlijk dood en verderf probeerde te zaaien. Ik had verwacht dat dit wonder opwekking zou brengen in het ziekenhuis maar ogenschijnlijk gebeurde daar niets. Als gezin, familie, gemeente en grote groep mensen die meebad, waren we erg gelukkig. Ik werd wel eens gevraagd om te getuigen in de diensten van Martie Haaijer, in andere kerken en bij de Volle Evangelie Zakenlieden maar daar bleef het een tijdje bij.
Tot ik een uitnodiging kreeg van een professor aan de KU Leuven om samen met Inger te komen spreken over goddelijke genezing voor laatste jaarstudenten huisarts geneeskunde. Om een wonderlijk verhaal kort te maken: er ontstond een werkgroep “arts en geloof” en er kwamen heel wat artsen tot bekering. Die getuigden dan weer aan patiënten die op hun beurt hun leven aan jezus gaven. Het leek sterk op een opwekking. Eén arts wou dinsdag avond geen consultatie meer houden maar bidden met patiënten. We kwamen wekelijks samen, er genazen erg veel mensen en die groep groeide tot een gemeente die nu 25 jaar bestaat.