Op zondag 18 maart kon Jean, de man van Ria, bijna niet meer op z’n benen staan.
Hun dochter liet een ziekenwagen komen en Jean werd naar het ziekenhuis in Mechelen gebracht. Longontsteking was de diagnose en antibiotica werden opgestart. Jean werd overgebracht naar Duffel omdat hij dan dichter bij Ria was.

Dinsdag 20 maart rond 16.00 uur kregen we een telefoon van Ria. Ze zei dat het helemaal niet goed ging met Jean.

Ze was rond 15.00 uur op bezoek geweest en hij zag er erg slecht uit. De dokter vertelde dat Jean met twee bloedklonters in de linker long zat. Daar had hij in het verleden nog last van gehad. Hij was in behandeling geweest in Mechelen maar in februari had de specialist de bloedverdunners afgebouwd. In Duffel begrepen ze niet waarom die gestopt waren!

Jean was er erg slecht aan toe. Hij kon niet meer praten, kreeg heel veel zuurstof en de dokter zei dat ze hem mogelijk moesten overbrengen naar een gespecialiseerde afdeling in Leuven of Antwerpen. Het zag er allemaal echt niet goed uit.
Ann en Ria baden samen en spraken goddelijk leven uit over Jean. Ann beloofde ook dat ze ’s avonds met de voorbidders zouden bidden voor hem. Tot Ria’s grote verbazing belde Jean haar om 17.00 uur op en vroeg hij of ze nog zou komen die avond. Ria ging terug op bezoek en trof daar een heel andere man aan…hij zag er stukken beter uit en was terug aanspreekbaar.
Jean werd niet meer overgebracht naar een ander ziekenhuis maar mocht na een dikke week intensieve naar een gewone kamer. Ook daar bleef hij nog een week en dan werd hij overgebracht naar de revalidatie afdeling. Nog eens twee weken later werd hij ontslagen uit het ziekenhuis. De assistente zei bij z’n ontslag dat hij zeer snel hersteld was. En Ria…die dankt God voor een heel groot wonder in een heel korte tijd!