ZIE, IK MAAK ALLE DINGEN NIEUW
GENEZEN VAN CHRONISCHE VERMOEIDHEID (fibromyalgie)
EEN HERSTELD HUWELIJK EN GEZIN
NIEUW WERK

Philippe en Ingrid zijn altijd harde werkers geweest. Van 1994 tot 2001 was Philippe zelfstandige in onderaanneming voor het installeren van speeltoestellen. Zeven jaar lang werkte hij zonder vakantie te nemen. Voor 7.30 uur ’s morgens zat hij al op de A2 om het drukke verkeer voor te zijn, hij kwam ’s avonds thuis, at rond 20.00 à 21.00 uur en werkte dan nog in hun eigen huis aan de verbouwingen tot 1 à 2 uur ’s nachts…om de volgende morgen opnieuw te beginnen.

De laatste twee jaren hiervan werkte hij in de week in het buitenland en reed op het einde van elke week na een dag van 10 uur werken nog 5 uur naar huis…Ondanks dit harde werken liep het financieel allemaal niet zo erg goed. In februari 1996 gaf Ingrid haar leven aan Jezus. Datzelfde jaar was Philippe betrokken bij een zwaar ongeval en in november 1996 gaf ook hij z’n leven aan Jezus.
Aan het begin van het jaar 2001 deed Philippe op een nacht een zeer zware hyperventilatie aanval. Hij was ervan overtuigd dat hij dood ging en was enorm in paniek. De stress was te groot geworden, maar dat zag hij toen nog niet…Sedert die nacht kreeg hij schrik om te gaan slapen en begonnen de klachten zich op te stapelen. Het ganse jaar 2001 werkte hij officieel nog, maar in realiteit kon hij vaak niet uit de voeten. In 2002 stopte hij als zelfstandige. Ingrid nam twee jobs aan om rond te kunnen komen. De kinderen zagen haar gedurende twee jaar amper maar deden alles om hun ouders zo goed mogelijk te ondersteunen.

Philippe stond ’s morgens op om de kinderen klaar te maken voor school, als ze weg waren kroop hij terug in bed tot ze thuiskwamen. 2002 zit voor hem in zijn geheugen als “een jaar van slapen”. Philippe was erg ongerust dat hij zwaar ziek was. Hij kon helemaal niet meer uit de voeten en zat continu bij de dokter. Door zijn huisarts werd hij doorverwezen naar Gasthuisberg. De diagnose van CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom - fibromyalgie) werd na een jaar van onderzoek gesteld. Hij werd doorverwezen naar Pellenberg voor revalidatie en dacht dat alles spoedig wel in orde zou komen. Op die revalidatie ontmoette hij echter heel wat mensen die al jaren met deze ziekte rond liepen zonder veel verbetering te zien. Bezorgd sprak hij hierover met zijn huisarts. Die zei hem dat hij van de therapie ongeveer 15% beterschap kon verwachten…en Philippe wist dat hij op dat moment maar op 20% van zijn “oude kunnen” zat…je zou van minder hopeloos worden. Philippe werd in die tijd ook behandeld met antidepressiva, maar die hielpen helemaal niet. Hij kreeg ook drie verschillende medicaties voor z’n hoge bloeddruk…en die bleef hoog! Een tas koffie opheffen was te moeilijk voor hem en hij had voortdurend zware spierkrampen.
Na twee jaar keihard werken in een dubbele job, sloegen ook bij Ingrid de stoppen door. In 2005 deed ook zij een zware hyperventilatie aanval. Ook zij kon niet meer verder op het tempo dat ze geleefd had!
Ingrid was, op aanraden van Harry en Suzanne, eenmaal naar onze kerk gekomen.

Ze dacht in die tijd dat ze best zonder kerk kon leven. Ze kwam pas terug toen haar moeder ernstig ziek werd en ze op zoek ging voor genezing voor haar. In die tijd kwam ze elke dinsdag trouw naar de dienst tot begin 2007. Op 1 februari 2007 ging haar moeder naar de Vader…een zware slag voor Ingrid!
Philippe was nooit een “prater” geweest, wel een “doener”. Zijn identiteit lag dus volkomen in wat hij kon en deed. Op deze manier kreeg hij ook het respect van mensen, ook van zijn familie en schoonfamilie. Zijn ziekte werd door hen helemaal niet aanvaard. Ingrid was enig kind, haar ouders waren gescheiden maar kozen volledig haar kant…Philippe verloor dus ook hun respect en vond dit enorm frustrerend. De druk die op hem gelegd werd, was erg groot. Na het overlijden van de moeder van Ingrid, kwam er internet bij hen in huis. Aangespoord door zijn broer, begon Philippe spelletjes te spelen op internet. Karpax, Philippes naam op het internet, kon alles. Hij was de beste schutter…hier kreeg hij waardering van zijn medespelers en won hij terug respect. Na een tijd speelde Karpax dag en nacht,
Philippe bestond niet meer en Karpax kon uren zonder slaap…
Ingrid had een goeie job en zocht daar haar toevlucht.

Anderhalf jaar duurde deze periode. Alles ging eraan kapot, ook hun relatie en gezin…tot God zelf ingreep en Philippe stopte met spelen.
In de zomer van 2008 begonnen Philippe en Ingrid samen naar de kerk te komen.
Beiden werden ze enorm gegrepen door het woord dat Hugo toen bracht. Hij preekte verschillende keren over de lauwheid van de christenen van Laodicea en hoe God hen opriep goud, witte kleren en ogenzalf aan te schaffen. (n.v.d.r. deze prediking kan u nog steeds bestellen via Josée!). Philippe en Ingrid werden beiden letterlijk gegrepen door deze boodschap en gingen er ook mee aan de slag. Er kwam een totale ommekeer in hun relatie met God en elkaar. Elke preek was precies voor hen gebracht…ze dronken met volle teugen en liepen geestelijk op wolken. Om opnieuw in hun relatie te investeren en meer tijd met elkaar te besteden, gaf Ingrid in december 2008 haar ontslag op het werk.

Begin 2008 kampte Philippe nog steeds met torenhoge bloeddrukken, ondanks alle medicatie. Philippe en Ingrid kwamen naar de genezingsschool en begonnen steeds meer God bij hun gezondheid te betrekken. In april 2008 moest Philippe op RIZIV controle. Hij zag er voor de arts te goed uit ( “te jong,te lenig en hij straalde teveel energie uit!”) om nog langer een tegemoetkoming te krijgen en werd op 6 dagen van de mutualiteit gegooid! Financieel stonden Philippe en Ingrid voor nog zwaardere problemen maar ze kenden ondertussen een Vader die van hen hield en hen niet in de steek zou laten…ook al bracht deze nieuwe wending in het begin enorme angst…
Op 13 december 2008 werden Philippe en Ingrid gedoopt in onze kerk.
In 2009 ging Ingrid een oriëntatiecursus van de VDAB volgen. Ze kreeg een opleiding voor bediende in de boekhouding, ging een stage doen en mocht onmiddellijk daarna op haar stageplaats voor drie maanden beginnen. In juli 2010 kreeg ze daar een vast contract en opslag!

Philippe begon de laatste maanden van 2009 mee techniek te doen in de kerk. Progressief namen zijn krachten toe.
Hij begon op 1 januari 2010 als zelfstandige met een klusdienst. Hij mocht meteen beginnen bij familie op zolder. Op zoek naar meer zekerheid, ging hij afgelopen zomer vaak mee met iemand die tuinonderhoud doet. Dit was zeer zware fysieke arbeid, vaak in hete omstandigheden. Hij dronk dagelijks 4 liter water en elke dag arbeid was een nieuwe overwinning.
Via deze job kreeg hij ook weer op een wonderlijke manier andere jobs aangeboden.
Zo werkt hij nu regelmatig voor de vrouw van een notaris die nochtans zelf een klusjesman in dienst heeft. Zijn baas in het tuinonderhoud had gezegd dat hij er nooit zou binnen geraken…
God bracht ook een hele nieuwe regelmaat in hun leven. Vroeger leefden Philippe en Ingrid zoals het hun uitkwam. Nu zit Philippe ’s avonds tussen 10.00 en 11.00 uur in zijn bed en staat hij elke morgen op zonder wekker. Deze nieuwe regelmaat bracht ook verlossing van een ander jarenlang probleem: constipatie!
Philippe neemt op dit moment nog maar een halve dosering van zijn bloeddrukmedicatie omdat zijn bloeddruk soms te laag stond met de volle dosis. Ook heeft Philippe nu duidelijk zijn plaats als vader ingenomen in het gezin en regelt alle rekeningen en financiën. God leert hem grenzen stellen en in relatie leven…doet elke dag nieuwe wonderen in hun leven en gaat door met herstellen!