Op een zondagnamiddag kreeg Chiel-Jan pijn aan z’n knie. Hij schreef dit toe aan de zware voetbalmatch die hij de dag ervoor gespeeld had. De hele week bleef de pijn aanhouden en nam ze zelfs stilaan toe. Hij zakte ook regelmatig door z’n knie. Chiel-Jan sprak er thuis niet over. De volgende dinsdag tijdens de turnles had hij zoveel pijn dat hij het thuis dadelijk aan Carine, z’n moeder vertelde. Zij bad voor genezing. De volgende dag leek er niks veranderd. Toen hij ‘s middags na school naar z’n fiets ging, merkte hij plots dat alle pijn verdwenen was