CHRONISCHE BRONCHITIS ONGENEESLIJK?
NIET VOOR ONZE GOD!

Eva Aspiala, onze medewerkster in Finland, was degene die Hugo en Inger van het vliegveld ophaalde toen ze in november op zending naar Finland gingen. Ze nam hen mee naar haar huis. Eva, Hugo en Inger kenden elkaar al van vroeger. Zij was een medewerkster van Martie Haaijer die ook voor haar vertaalde als ze bijeenkomsten had in Finland.

Nu had Eva hen voor de tweede keer uitgenodigd om in haar kerk in Karjaa (in het Zuiden van Finland) te spreken. Ook deze keer zou zij vertalen.
Het viel Hugo en Inger meteen op dat Eva niet in goede conditie was. Ze was erg kortademig, hoestte veel, was snel moe en kon helemaal niet ver stappen. Ze bracht Hugo en Inger naar een paar mooie plekken in haar buurt maar zelfs korte stukken daar rondlopen, ging haar niet af. Bovendien had ze dikke voeten.

Ze vertelde ons achteraf dat ze op 29 maart 2011 verkouden was en opeens geen lucht meer kreeg. Haar dochter belde een ziekenwagen en ze werd naar het ziekenhuis gebracht. Een week lang had ze al haar energie nodig om simpelweg te ademen. Ze kreeg een heleboel onderzoeken en behandelingen en mocht na een week naar huis met de diagnose van COPD (chronic obstructive pulmonary disease), in de volksmond chronische bronchitis. De dokters vertelden haar dat dit niet te genezen was, dat het steeds erger zou worden en dat ze op het laatst met zuurstof zou behandeld worden…geen prettig vooruitzicht!

In september ging ze terug naar het ziekenhuis voor onderzoek. Toen zag alles er  nog slecht uit. In november baden Hugo en Inger met haar. Haar dikke voeten werden terug normaal en het hoesten verminderde.
Elke dag legde Eva zichzelf de handen op en bad: “Here Jezus, genees mijn longen”. Ook vele andere mensen baden mee voor haar.
Op 25 januari moest ze op controle bij de longspecialiste. Zij constateerde dat Eva volkomen genezen was en niet meer terug hoefde te komen!
Eva geeft daarvoor dankbaar alle eer aan haar God. Hij is wonderbaar!