Gecompliceerde ingreep van de baan mede door gebedsdoos

Op 3 mei ontvingen we van Luc volgende mail:

“Begin maart heb ik de broers en zussen in mijn gemeente, de christengemeente Londerzeel, en een paar goede vrienden om gebed verzocht. Eén van mijn vrienden, Cora, heeft mijn gebedsverzoek bij jullie in de gebedsdoos gestoken. Vandaag wil ik graag met jullie delen hoe de Heer ons gebed verhoord heeft.

Mijn cardioloog had mij een ‘gecompliceerde ingreep die wel enkele uren kon duren’ in het vooruitzicht gesteld. De reden daarvoor waren hartritmestoornissen. Zonder ingreep zou de conditie van mijn hart achteruitgaan en bovendien liep ik kans op een beroerte. De cardioloog was evenwel akkoord om de ingreep nog even uit te stellen en het, hoewel hij de kans op genezing klein achtte, zolang met medicatie te proberen. Ik vertelde hem dat ik mijn broers en zussen zou vragen om voor mij te bidden.

Ik vroeg jullie gebed. Gebed om genezing: een hart dat normaal klopt. Gebed om vreugde, rust en vrede die alle verstand te boven gaat. Gebed om wijsheid in het nemen van beslissingen en wijsheid voor de dokter bij het analyseren, evalueren en adviseren. Gebed voor Ritje, mijn lieve vrouw.

God is goed. Sinds 7 maart heb ik geen last meer gehad van duizeligheid, vermoeidheid, hartkloppingen of andere ongemakken. Alles waarvoor ik gebed vroeg heb ik gekregen. Ik wist mij al die tijd gedragen door jullie gebed en was vol vertrouwen op de goede afloop. God zou immers zorgen dat het goed zou aflopen. God doet alles medewerken ten goede voor diegene die Hem liefheeft. (Romeinen 8:28). Deze belofte is voor mij. Deze zekerheid zit verankerd in mijn hart. Mijn broers en zussen, dat zijn jullie allemaal, hebben voor mij op de bres gestaan.

Cora had ons ook een boek gegeven. “Genezen van Kanker” van Hugo Van Leemputten. Een bijzonder verhaal, een verhaal van leren vertrouwen op God en vasthouden aan zijn belofte. Het was voor mij heel bemoedigend hierin te lezen. Het is zeker een aanrader en echt niet alleen voor wie ziek is.

Eind april zijn Ritje en ik, zoals afgesproken, opnieuw bij de dokter geweest om mij te laten onderzoeken. Bij het elektrocardiogram liet de dokter zich al ontvallen dat mijn hart rustig klopte. Ook bij de fietsproef sloeg mijn hart niet op hol. Na afloop van de testen kwam de bespreking met de dokter. Hij zat wat in mijn medisch dossier te bladeren en richtte zich dan tot ons met de woorden: “Meneer Cauwenbergh, het lijkt erop dat u zichzelf genezen heeft.” Het moest heel even doordringen wat de dokter zei. Toen heb ik geantwoord: “Er is wel voor mij gebeden, dokter.” “Jij hebt wel veel steun aan die christengemeenschap” merkte de dokter op. Dat kon ik alleen maar beamen.

De ‘gecompliceerde ingreep die wel enkele uren kon duren’ is van de baan. In november moet ik terug op controle. Ik moet ook nog medicatie blijven nemen. Maar ik weet nu al dat dit verhaal nog niet af is.

Ik wil jullie allemaal danken voor jullie gebed en voor jullie warme hart. Elke goede gave, elk volmaakt geschenk komt van boven, van de Vader van de hemellichten; bij hem is nooit enige verandering of verduistering waar te nemen (Jacobus 1:17).
Ik heb een prachtig kado gekregen van de Vader en jullie gebeden hebben het bij mij gebracht.

De HEER is goed, zijn liefde duurt eeuwig, zijn trouw van geslacht op geslacht.”