Jasmijn vertelt:
“Het is maandagochtend. De voormiddagplanning ziet er als volgt uit: na het ontbijt naar de markt en daarna nog naar de winkel. Terwijl ik me klaarmaak, bid ik tot God. Ik vraag Hem mijn ogen te openen voor Zijn goedheid en voor de kleine ‘wonderen’ die Hij dagdagelijks voor ons doet. 09u30, we staan eindelijk klaar aan de voordeur om te vertrekken. Gezien mijn strak schema wil ik er vaart achter zetten. Ik ben al op weg van de voordeur naar de auto als Bram plots zegt dat hij nog een speelgoedje wil meenemen. Ik zet de voordeur een dikke meter open en loop al verder naar de auto. Terwijl ik Jonas in de auto vast zet, komt Bram al aanlopen en gaat in de auto zitten. Ik zet hem vast en we vertrekken. Eerst naar de markt, vervolgens naar de winkel. Een dikke 1,5 uur later komen we terug thuis. Ik maak de jongens los en loop naar de voordeur ….. en die staat nog steeds bijna helemaal open!!! Het duurt even voor ik besef dat ik ze was vergeten toe te doen.
Ik ging meteen binnen rond kijken, maar alles lag nog net zoals we het hadden achtergelaten. Er was niets weg, ook geen sleutels! Ik ben er zeker van, ons huis werd door God zelf beschermd die ochtend!”