De kracht van verwondering
Bij kleine kinderen merk je nog een beetje waarover ik het heb: de eerste keer dat ze een vliegtuig zien opstijgen of wanneer papa of mama doet alsof een knuffelkonijn kan praten, als ze voor ’t eerst een tijger in de dierentuin zien of sneeuw die het hele landschap verandert. Toch merk ik dat zelfs onze kinderen steeds meer opgevoed worden in de trend om niet aan verwondering toe te geven, alsof dat een zwakheid zou zijn…
Verwondering is de erkenning die je geeft aan iemand die groter is dan jij of aan iemand die iets doet waarvan je niet dacht dat hij kon doen.
"Cool"
Verwondering heeft langzaam maar zeker plaats gemaakt voor een nieuwe trend: "cool". "Cool" is in. Je ziet het al aan de modellen die op de reclamefoto’s wagens, kleding, keukens en dergelijke meer aanprijzen. Ze prijzen de goederen aan met een zo onpersoonlijk en ongeïnteresseerd mogelijke en dus ‘coole’ blik. Met een verwonderde blik zou je immers zwakheid tonen en dat mag niet volgens de hedendaagse sociale trend. Er lijkt een ongeschreven wet te zijn…als je de trend niet volgt ben je niet meer ‘in’. En dat willen we toch niet, hé!
Onlangs kocht mijn broer een nieuwe wagen en liet geen kans onbenut om die wagen trots te tonen. Het is een sportwagen waarvan het dak in een gedeelte van de koffer klapt als je op een knopje drukt. Ik genoot enorm van het moment dat hij me zijn wagen demonstreerde omdat ik weet dat verwondering een kracht is en geen zwakheid. Ik heb verwondering dan ook nooit uit mijn leven verbannen.
Vragen zoals “is het wel wijs om een wagen met open dak te kopen in ons koude en natte België?”, “Is een tweezitter wel interessant?” of “Is die wagen niet te duur?” deden niets ter zake. Ik genoot gewoon van het vernuftige staaltje techniek dat het dak netjes in de kofferruimte deed verdwijnen alsof de auto nooit een dak had. Echt genieten is één van de vruchten van verwondering.
Als je lang genoeg ‘cool’ reageert, ben je cynisch voor je het weet. Mogelijk besmet je je kinderen en worden ze beroofd van elke vorm van spontaniteit. De definitie van cynisme is simpel: je weet het beter dan de ander en je bent beter dan de ander. Na een tijdje heb je dezelfde aantrekkingskracht als een bus zure melk. Zou dit mede een oorzaak kunnen zijn van vereenzaming in onze maatschappij?
Zoek je geluk? Lees dan deze aanwijzingen!
We vieren kerst, het kindje in de kribbe… Dat dit kindje de Zoon van God zou zijn is natuurlijk onlogisch. Dat het wonderen en tekenen deed is al even onnatuurlijk, laat staan dat Hij opgestaan is uit de dood!
Ik ben op een leeftijd gekomen waarop ik zoveel heb meegemaakt dat het onmogelijk is om niet in wonderen te geloven.
Na al die jaren is Kerstmis voor mij nog steeds een feest van blije verwondering.
Vaak wordt deze verwondering uitgehold door cynici die het allemaal beter weten, zich beter voelen en vinden dat je Kerst niet op de juiste moment viert. Wat ze niet beseffen is dat ze door hun houding de blijdschap van Kerst voor anderen, maar jammer genoeg ook voor zichzelf, verknallen.
Op een plekje in de natuur waar ik dikwijls wandel is een plas. Die plas is maar een paar vierkante meter groot en als het een tijdje niet regent een pak kleiner. Ik vind het altijd fijn om te kijken wat er zich in afspeelt: er zwemmen kleine diertjes in het water en enkele lijken wel te schaatsen op het water. Ik heb mij dikwijls afgevraagd wat zij van mij denken, maar ze denken, zoals je je wel kan voorstellen, helemaal niets van mij. Ik ben gewoon te groot voor hun bevattingsvermogen. Het kan zijn dat ze, wanneer ik dichterbij kom, de trillingen van mijn stappen ervaren of dat ze even kilte voelen als mijn schaduw over het water valt. Een volledig beeld van mij krijgen is voor hun echter onmogelijk. Ze gaan er waarschijnlijk ook vanuit dat dit plasje water alles is wat er is. En zo kom je niet erg ver…
Ooit zou alles begonnen zijn met een grote knal en als resultaat daarvan leven wij nu op een bol die perfect getimed om zijn eigen as draait. Wij bevinden ons een heel eind van de bovenkant op de 52ste breedtegraad en draaien al de hele tijd met een snelheid van 1031 km/uur rond. De logica voorbij!
Hoe zou je leven eruit zien als je de kunst van verwondering zou beoefenen? Misschien ben je dan een beetje minder vooringenomen en ongetwijfeld een heel stuk vrijer… Het kindje in de kribbe…Hij is écht de zoon van God die écht opgestaan is uit de dood en écht wonderen en tekenen deed en nog steeds doet!
De kracht van verwondering creëert verwachting en brengt diepe genezing!
