Ontmoeting in de hemel
Velen van ons denken heel hun leven na over hoe het zou zijn…maar als het moment er is, overvalt het jou toch, net zoals bij mij. Ik had geen tunnelervaring, zag geen zacht blauw licht of hoorde geen muziek…ik was er gewoon van het ene op het andere moment. Ik voelde me meteen thuis. Het leek trouwens of ik er al eerder was geweest…
Ik keek wat rond om al dat moois proberen te bevatten tot ik een redelijk grote mensenmassa zag. Die massa stond aandachtig te luisteren naar een persoon, die duidelijk iets aan het vertellen was. Alle mensen leken geboeid maar op een manier die ik niet gewend was. Ze verdrongen elkaar niet, de achtersten probeerden niet naar voor te komen en iedereen stond er heel ontspannen bij. De mensen stonden te luisteren op een manier die ik het best kan omschrijven met ‘intens genieten’.
Ik keek even terug naar Diegene die stond te vertellen. Je gelooft het of niet maar Hij was het echt! Hoe ik het wist, weet ik niet, maar Ik zag Hem in levende lijve. Ik kon Hem helemaal zien en beschrijven. Ik stond veraf maar toch merkte Hij mij op in het midden van zijn betoog. Hij stopte met spreken, stapte op mij af en keek me aan. Het leek alsof het de mensen niet stoorde dat Hij zijn verhaal stopte. Ze bleven gewoon blij en gelukkig en gingen opzij terwijl Hij met een flinke pas in mijn richting kwam.
Even kreeg ik het benauwd. Hoewel Hij hier een plaats voor mij bereid had, besefte ik dat ik geen enkel “recht” had hier te zijn maar dat het puur genade was. Hoe dichter Hij kwam, hoe bezorgder ik werd. Misschien zou Hij zeggen dat ik hier niet hoorde te zijn en maar beter kon opstappen...
Toen Hij voor me stond, nam Hij elke twijfel onmiddellijk weg. Hij legde Zijn twee handen op mijn schouders en keek me glimlachend aan zoals enkel Hij dat kan. Bij die glimlach realiseerde ik me waarom Johannes zei dat Hij zoveel had gedaan op deze wereld dat alle boeken die er bestonden het niet zouden kunnen bevatten. Ik denk dat alle boeken die er zijn niet voldoende zouden zijn om Zijn glimlach te beschrijven!
Hij zei: “bedankt!”. Dat was wel iets anders dan ik verwachtte. In een flits kon ik mij dingen voor de geest halen waarvoor Hij dankbaar kon zijn. Ik had bijvoorbeeld mijn vaste baan opgezegd, heel wat mensen van Hem verteld en de weg naar Hem toe bereid en met velen gebeden voor genezing. Ik moest ook denken aan die samenkomst waarin een paar duizend mensen gekomen waren om te horen wat ik te vertellen had over Hem.
Intussen keek ik even over Zijn schouder naar de groep mensen om te kijken of ze die “bedankt” gehoord hadden. Zij mochten best weten dat ik niet de eerste de beste was. Dit alles gebeurde in een fractie van een seconde. Hij hield nog steeds zijn hand op mijn schouder, keek me liefdevol aan en zei nogmaals “bedankt…”. Hij maakte z’n zin af en zei “…voor die worstjes”. Ik voelde mij totaal verward en was bijna beledigd hoewel die emotie daar geen plek meer had.
“Bedankt voor die worstjes”…herinnerde Hij zich dan echt niet wat ik allemaal gedaan had? Er waren zelfs mensen die mij een man Gods noemden en nu werd ik bedankt voor die worstjes. Hij legde Z’n arm over mijn schouder en wandelde met mij naar een rustig water. We gingen naast elkaar zitten in die prachtige weide en Hij zei nog een keer “bedankt voor die worstjes”. Ik zei “worstjes, ik weet helemaal niet waarover U het hebt”. Hij antwoordde: “Toen je met je bootje op vakantie was op het eiland, zat je samen met je zoon en vrouw te barbecueën. Vlak naast jullie lag er een grote boot waarop een vader met zijn twee dochtertjes stamppot hadden gegeten. Herinner je jezelf niet meer dat je vrouw zei dat die dochters aangetrokken waren door de geur van de barbecue en dat jullie toen besloten om jullie laatste drie worstjes aan die man en zijn dochters te geven? Wat je voor de minsten van de Mijnen gedaan hebt, heb je voor Mij gedaan! Die worstjes waren toch helemaal niet essentieel? En die man en zijn kinderen en hun boot leken mij ook helemaal niet de minsten... “Neen”, zei hij, “dat waren ze ook niet en die worstjes waren ook niet essentieel, maar wel lekker!”.
We zaten nog een tijdje bij het water toen het geheel tot mij doordrong. We keken om en er stond weer een hele groep mensen in onze buurt. Hij zei tegen Hen: “Ik wil je graag aan mijn vriend voorstellen”. Sommigen zeiden dat ze me al kenden, andere zeiden: “dit is een goeie reden voor een feestje”. Rook ik nu de geur van barbecue?
