In het najaar van 1991 leerden wij Hugo en Inger kennen. Eén jaar eerder, op 1 november 1990, hadden we beiden ons leven heel bewust in Gods handen gelegd. We studeerden samen geneeskunde en waren tijdens onze studie goede vriendinnen geworden. Samen zaten we “op kot” (“op kamers” voor de Nederlanders), volgden we de lessen, aten we, gingen we uit en studeerden we.

Ook ons gelovig zoeken deelden we. Toen we in het laatste jaar geneeskunde een keuze dienden te maken welke richting we verder uit zouden gaan, wisten we het niet meer zeker. Beiden waren we aan de opleiding geneeskunde begonnen, omdat we mensen in nood wilden helpen. Nu weten we duidelijk dat het een roeping was, maar toen beseften we dat nog niet. “Naar het buitenland vertrekken of in België blijven?” We hadden er na 6 jaar studeren geen idee meer van. Bovendien zaten we met heel wat zinsvragen. “Hoe zit het met leven na de dood?” Hoewel we gelovig waren en ons in de kerk geëngageerd, hadden we heel wat vragen rond het lijden van mensen. Hierop hadden onze professoren geen antwoord gegeven, vaak integendeel!

Aan het begin van het laatste jaar geneeskunde baden we samen een eenvoudig gebed. "God, als U bestaat, willen we U écht leren kennen en van U weten welke richting we het beste uitgaan." Een eenvoudig en duidelijk gebed dat God even eenvoudig en duidelijk beantwoordde. Om een lang verhaal kort te maken: op 1 november 1990 maakten we een diepe, bewuste keuze voor een leven met God. Jezus was voor ons aan het kruis gegaan om onze zonden te vergeven en ons terug thuis te brengen bij onze Hemelse Vader. Een begin van een heel nieuw leven... Als we er nu op terug kijken, het begin van een waar avontuur dat nog lang niet ten einde is.

God leidde ons heel duidelijk om samen een huisartsenpraktijk te starten. Niet vanzelfsprekend op dat moment, aangezien er toen nog meer dan genoeg huisartsen waren. Maar God zegende onze praktijk van in het prille begin. Toch wisten we al bij aanvang dat dit voorlopig zou zijn... hoewel we geen flauw idee hadden van wat er daarna zou komen.

Tijdens het eerste jaar van onze praktijk, leerden we Hugo en Inger kennen. Zij kwamen aan de KUL (Katholieke Universiteit Leuven) getuigen van de wonderlijke genezing van een ongeneeslijk non-Hodgkin lymfoom in 1988, toen twee jaar geleden.

Voor ons ging er door hun getuigenis een hele nieuwe wereld open: we leerden God kennen als Geneesheer! Als arts was dit uiterst boeiend en uitdagend... “Kan God ook vandaag nog doen wat geen enkele arts op deze wereld kan?

Na die eerste ontmoeting met Hugo en Inger volgden er nog vele andere. We leerden door hun getuigenis en met hun hulp dat God weldegelijk nog altijd wonderen bewerkstelligd. Meer nog: we kwamen tot de conclusie dat God, zoals elke liefdevolle Vader, al Zijn kinderen gezond wil hebben én houden. Ook daarvoor had Hij Zijn Zoon Jezus aan het kruis laten sterven. "Door Zijn striemen zijn wij genezen", staat er in 1Petrus 2:24... De ontdekking van deze geestelijke realiteit werd van een parel waarvoor we al het andere verkochten.

Gedurende de volgende jaren gingen we met deze nieuw verworven kennis samen met Hugo en Inger aan de slag. We baden voor onszelf als we ziek waren, we baden voor anderen en we verdiepten ons meer en meer in alles wat de Bijbel hierover leert.

De resultaten waren boven alle verwachting. We ervaarden zelf zoveel bevrijding en genezing dat we samen met Hugo en Inger en nog vele anderen steeds meer uitgingen om dat "goede nieuws" ook met anderen te delen. Het werd een zodanig belangrijk deel van ons leven, dat God ons op een bepaald ogenblik vroeg om onze praktijk als huisarts stop te zetten en met Hem verder samen te werken. Een roeping specifiek voor ons die niet voor elke gelovige arts geldt, daar zijn we ons heel bewust van!

We zijn nog steeds arts, maar gebruiken onze oude en nieuwe kennis nu om samen met Hem te doen wat alleen Hij kan: mensen hoop geven in hopeloze situaties en Hem leren kennen als hun Geneesheer, niet alleen voor hun lichaam maar ook voor hun ziel.

Hij is onze Schepper en wie kan er beter voor ons zorgen en ons diep gelukkig en gezond maken dan Diegene die ons heel diep gewild en gemaakt heeft in de schoot van onze moeder? Zonder Hem heeft ons leven diepe zin noch betekenis, want die krijgen we net van Hem...

Het is een voorrecht om als arts met Hem hieraan mee te mogen werken... En dit alles begon met het getuigenis van Hugo's genezing. We zien samen met Hugo en Inger en onze hele kerk uit naar wat Vader nog allemaal voor ons in petto heeft!