MAANDENLANGE PIJN IN BEKKEN VERDWIJNT OP GOEDE VRIJDAG
Fransien vertelt ons zelf haar verhaal:
Sinds begin 2020 zat ik in een sukkelstraatje. Ik heb zware artrose en via de reumatoloog had ik medicatie gekregen waaronder cortisone, die ik 1 jaar genomen heb. Dat is ook de reden dat ik sinds januari met een barst (breuk) zit in mijn bekken, heel pijnlijk. Volgens de dokters kon hier niets aan gedaan worden buiten plat liggen en veel calcium nemen. Dit gaf ook pijn in mijn buik, pijn om te plassen, pijn om naar toilet te gaan, pijn om te liggen, pijn om te zitten, .... altijd pijn dus...
Ze hadden me gezegd 6 weken plat te liggen en dan zou het beter gaan. Niet dus…. Op de duur kon ik , wanneer ik neerzat, niet meer recht staan… het was precies of ik een lam been had dat ik moest voortslepen. Ik moest naar de revalidatie gaan, maar met Corona was dat niet mogelijk. Ik moest ook nog naar een andere dokter gaan, haar verdict was heel kort: “dat bekken gaat problemen blijven geven, we gaan beginnen met die heup te vervangen door een prothese.”
Ik ben gewoon om naar de live stream van Gods Ambassade te kijken, en ik had een gebedsverzoek gestuurd. Tijdens de genezingsdienst op Goede vrijdag hoorde ik Hugo zeggen: “en nu gaan we bidden voor ons Fransien die een bekkenbreuk heeft, en dat lijkt me een pijnlijke affaire.” Toen Hugo die woorden uitsprak, voelde ik me zo gelukzalig, een stroom van grote dankbaarheid vulde mij. Na Hugo’s gebed kon ik weer rechtstaan, zonder pijn. Lopen kon ik in het begin nog niet zo vlot, ik mankte nog, maar door het lange liggen waren mijn spieren heel zwak geworden.
Toen kwam het moment dat ik terug naar het ziekenhuis (OLV Aalst) moest voor foto’s en controle. Ik stond, met masker, in de lange rij wachtenden voor het secretariaat aan te schuiven, toen de reumatologe voorbijkwam en me zelfs met masker herkende. Ze stapte naar me toe en zei: “Geef mij maar de papieren, jij moet niet wachten, jij hebt teveel pijn, ga maar naar de wachtkamer.” Ik dacht: “dat is leuk, maar ik heb geen pijn meer!”
In haar kantoor was ze alle resultaten aan het bekijken en toen moest ik mee komen kijken op haar scherm. Wat ze zag was niet normaal, zei ze, “want dit is uw bekken en je ziet alleen maar een litteken want die breuk is volledig weg…allé dat kan niet, dit is miraculeus (3 keer heeft ze dit herhaald)”. Ik had geen kans om te antwoorden, want de tijd is beperkt... “Tja”, zei ze, “je bent wel een zorgenkindje met alles wat je hebt meegemaakt, dus ik ga uw medicijnen verhogen… maar onthoud dat je onmiddellijk moet stoppen met het medicament (ledertrexaat) wanneer je koorts krijgt.” En weg was ze…
Ik had hier geen goed gevoel bij, ik ben geen zorgenkindje maar een vrouw geschapen naar Gods beeld en gelijkenis…En zo’n zware medicatie terwijl ze 4 keer opnieuw bloed hebben moeten prikken om een heel klein beetje reuma te vinden…
O.K., ik had hele zware artrose, maar ik dacht: “als mijn God me helpt met mijn bekken, dan zal Hij me ook helpen met die artrose.”
Dit was vrijdag en maandag ochtend moest ik die zware dosis nemen, maar ik had geen zin om die medicatie te gaan halen bij de apotheek. Zondagnamiddag werd ik ziek, zo opeens, en had ik 38.5 ° koorts, ik die nooit koorts maak. Ik bleef in bed en maandagmorgen had ik 37.5. Toen vroeg ik de Here: “komt deze koorts van U om te waarschuwen dat medicament niet te nemen? Ok, U bent mijn Heelmeester en ik zal dit niet nemen.” De volgende dag was de koorts weg en vreemd genoeg had ik ook geen pijn meer.
Op dit moment heb ik helemaal geen last meer van mijn bekken. Ik kan zitten, stappen, TOP!
Onlangs kwam mijn man onze huisarts tegen. Mijn man gelooft op zijn manier, ik ben veel te uitbundig voor hem. Die zei: “ik kreeg bericht van het ziekenhuis dat Fransien een bekkenbreuk heeft…een pijnlijk en moeilijk geval.” “Ja”, zei mijn man, “maar ze is wel genezen en de reumatoloog sprak van een mirakel!” Dat uit de mond van mijn man is al een mirakel. “Tja”, zei de huisarts verwonderd, “mirakels gebeuren!”
Als ik nu op T.V. Remco Evenepoel, de wielrenner, zie sukkelen, dan weet ik waarvan ik genezen ben!
Dus nu hou ik me vast aan deze afspraak met mijn God, en als ik nog opstoten krijg breng ik ze bij de Heer. Laten we samen bidden dat ook die artrose mijn lichaam zal verlaten en dat ik een getuige zal zijn voor onze Allerhoogste God.
Ondertussen kom ik ook naar de genezingsschool. Ik geloof dat God me wil gebruiken in Zijn werk, en ik sta daar voor open, omdat ik rond mij toch veel leed zie, en ik weet Wie in mij leeft...
Bedankt voor alles wat jullie doen!
