Genezen van jarenlange migraine, chronische arthritis en recidiverende keelontstekingen

Hugo gaf z’n leven aan Jezus in april 1993. Gewoonlijk hoor je mensen vertellen dat ze met de jaren meer last krijgen van allerlei kwaaltjes. Een tijdje geleden was Hugo jarig en hij vertelde ons precies het tegenovergestelde: hij voelt zich nu veel beter dan 10 jaar geleden. Wat is er op lichamelijk gebied dan zoal veranderd?

VOLLEDIG GENEZEN VAN MIGRAINE

Vroeger had Hugo voortdurend hoofdpijn. Gemiddeld om de twee weken kreeg hij een ernstige migraine-aanval die een paar dagen duurde. Dan kon hij helemaal niet tegen licht, moest in het donker gaan liggen, had braakneigingen en hevige hoofdpijn. Nu weet Hugo
niet meer hoe hoofdpijn voelt! Ergens onderweg in z’n wandel met Jezus is hij ze kwijtgeraakt…

RECIDIVERENDE KEELONTSTEKINGEN

Elk jaar had hij minstens één keer een serieuze keelontsteking. Hugo vertelde ons dat ook dat ondertussen een zeven of achttal jaar geleden is.

CHRONISCHE ARTHRITIS

Hugo speelde vroeger een paar keer per week basketbal. Hij heeft toen verschillende keren de ligamenten van z’n voeten verrokken en dat is steeds slecht behandeld. Op een bepaald moment hebben de ligamenten van z’n linker buitenkel het begeven. Sindsdien liep hij rond met een dikke knobbel op z’n buitenkel ( door opgerolde ligamenten ). Ondanks dat alles bleef Hugo basketballen en volleyballen, op het einde met bracen. Een paar jaar had Hugo, voornamelijk ’s nachts, hevige ontstekingspijnen in vooral z’n linker knie en linker grote teen. Nader onderzoek bracht zware arthrose aan het licht, met ten gevolge daarvan chronische arthritis. Hugo lag dan ‘s nachts in z’n bed te wenen van de pijn. Tweemaal werd er een grote hoeveelheid vocht uit z’n knie getrokken. Die was voortdurend gezwollen en rood. Hugo kon de straat niet meer uitlopen…300 meter was teveel voor hem. Ook trappen doen kon hij soms slechts met grote moeite en veel pijn. Toen er een keer platen genomen werden van z’n voet, zeiden de aanwezige verpleegkundigen hem dat, als de slijtage zo zou voortgaan, binnen de twee jaar z’n voet op z’n onderbeen moest vastgezet worden. Danny zag haar man al terecht komen in een rolstoel. Hugo sloeg in die periode bijna continu z’n voeten om. In de samenkomst en thuis werd er voor hem gebeden. Op een bepaald moment maakte de Heer aan Hugo duidelijk dat hij z’n ouders, die ondertussen al overleden waren, moest vergeven. Hugo werd thuis erg overbeschermd. Hij mocht niet sporten of tekenen, wat hij zo graag deed. Hij moest mechanica volgen terwijl hij naar de academie wou gaan. Jarenlang had hij hen dit kwalijk genomen en leefde er verbittering in hem. Dikwijls kwam dit terug in zijn gedachten… tot Hugo op een dag de beslissing nam om hen te vergeven. Hij zag niet onmiddellijk resultaat doch een tijdje daarna merkte hij dat hij geen pijn meer had in z’n knie of voet. Hugo zelf schrijft dit duidelijk toe aan het vergeven van z’n ouders. Hij maakt nu opnieuw lange wandelingen, zelfs in de bergen over rotsen! Ook op z’n werk doet hij zware arbeid zonder enige moeite…
Ja, Hugo voelt zich nu echt veel gezonder dan 10 jaar geleden…