Op zaterdag 8 september 2007 kwam Ine met Conny, een kennis van haar, voor het eerst naar een vrouwenochtend in Weert (Nederland). Die ochtend bracht Ann daar het woord.
Na afloop werden alle aanwezigen uitgenodigd naar voor te komen voor gebed.

Ine had al drie maanden veel last van haar benen. Al die tijd kon ze bijna niet lopen van de pijn. Ze voelde zich zoals een houten pop en was erg moe. Het ging helemaal niet goed met haar. Conny vroeg of Ine voor zich wou laten bidden. Ine dacht: “waarom ook niet, baat het niet dan schaadt het niet…”. Ze geloofde namelijk dat God wou dat ze dit kruis droeg en dat ze er maar mee moest leren leven. Bij Ann gekomen, vertelde Ine haar verhaal en ze zei er meteen bij dat ze dacht dat ze ermee moest leren leven. Ann weerlegde dit onmiddellijk en zei dat Jezus het juist plaatsvervangend voor haar aan het kruis gedragen had zodat zij genezing kon ontvangen.

Ann wees er duidelijk op dat de duivel Ine probeerde wijs te maken dat ze ermee moest leven. Ze bad voor Ine en vroeg haar meteen iets te doen wat ze voorheen niet kon. Ine ging op haar hukken zitten. Dat lukte! Het deed nog wel wat pijn maar dat was een andere pijn dan voorheen. Ze had dit al lang niet meer gedaan! Ook lopen ging meteen beter. Ondertussen zijn we meer dan een jaar verder. Ine loopt nog steeds rond zonder pijn en doet weer alles waar ze zin in heeft! En daar is ze Jezus erg dankbaar voor!