We laten Margriet zelf aan het woord:

“ Het gebeurde de eerste week van de Paasvakantie. We zaten aan de ontbijttafel. Mijn dochters en de kindjes waren er ook.
Bij het opstaan van tafel maakte Marc een verkeerde beweging met zijn linker knie. Hij zakte erdoor, het was erg pijnlijk en hij kon er eigenlijk niet meer op steunen.

Hij moest zwaar op me leunen om vijf stappen te doen naar de zetel.
Meteen vermoedde hij dat er wat serieus aan de hand was. Marc heeft vroeger veel gevoetbald en ook marathons gelopen. Zijn knieën zijn een beetje een zwakke plek. Ik heb onmiddellijk mijn hand erop gelegd, evenwel zonder luidop te bidden.
Marc belde een bevriende sportdokter die hem al eerder behandelde voor knieproblemen. Hij maakte meteen een afspraak voor diezelfde avond.

Ik bracht mijn dochter weg met de wagen naar Oostende. Toen ik terug kwam, was Marc naar de slaapkamer gesukkeld. Hij lag op bed  met duidelijk veel pijn. Ik legde mijn hand weer op z'n knie, bestrafte de pijn en beval de knie om gezond te zijn.
Mijn kleindochter van zes, stond naast me en bad ook mee. Na het gebed zei ze: "Bompa, nu moet ge iets doen dat ge niet kunt en dat pijn doet." Ze bedoelde dat hij nu moest opstaan en stappen.  Marc glimlachte zwakjes maar bleef liggen.

Inmiddels was Jasmijn boodschappen gaan doen en ik nam de kinderen mee naar buiten om een beetje te ravotten. Toen we een uurtje later terug thuis waren, was Marc opgestaan en aangekleed. Hij verkondigde :"'t Is gedaan, de pijn is weg, 't is in orde." De knie was alleen nog een beetje stijf. Hooguit enkele minuutjes na wat Anika zei, was de pijn gewoon weg en was hij direct opgestaan.
Hij besloot zijn knie toch na te laten kijken bij de dokter. De dokter was formeel, normaal zou de meniscus gescheurd moeten zijn, maar de knie was helemaal  in orde!  Geweldig! Dank U Jezus!!!”