Een tijdje geleden belde Jean, Hugo’s vader, en vroeg of Ann of Nadine er was om even een medisch probleem te bespreken. Jean had al meer dan een week erg veel pijn en een flinke zwelling ter hoogte van de binnenkant van de rechter knie.

De zwelling bleek niet warm of rood te zijn. Hij ondervond er wel heel veel hinder van. Jean kon amper de trap op en af en kon al helemaal niet door z’n knieën buigen. Zelfs terwijl hij stil zat, deed het soms pijn. Hij kon en durfde absoluut niet met de auto rijden. Ann wist er via de telefoon niet meteen een diagnose op te plakken. Omdat Jean er zoveel last van had, raadde ze hem aan die avond toch een Dafalgan in te nemen en dat driemaal daags een paar dagen te doen. Toch geloofde ze zelf niet dat dit veel zou doen omdat hij serieus veel last had. Ze stelde Jean voor er samen voor te bidden en dat deden ze dan ook.

De volgende ochtend vroeg kreeg Hugo telefoon van z’n vader. 
Jean zei dat hij de vorige avond, zoals afgesproken, een Dafalgan genomen had. ’s Avonds
toen hij ging slapen had hij nog flink pijn. De volgende ochtend vroeg, toen hij moest opstaan om naar het toilet te gaan, viel het hem meteen op dat hij bijna geen pijn meer had! Hij kon het amper zelf geloven! Toen hij opstond was de zwelling volkomen verdwenen. De knie was nog een beetje stram, maar ook dat verdween in de loop van de dag. Sedert dat moment heeft hij helemaal geen last meer gehad van z’n knie en kan hij ze opnieuw goed gebruiken!
En daar is hij erg blij mee!