Een paar maanden geleden hoorden we een mooie genezing van Sofie, de dochter van Chris. We laten haar zelf aan het woord:
“Het begon allemaal op zondagmorgen 1 maart 2009. Ik stond op met enorme pijn in mijn nek en lichte hoofdpijn. In de namiddag ging ik op bezoek bij mijn mama. Mark, die er ook was, bad voor me. Hij gaf me het advies “dat ik aan de Hemelse Vader moest vragen de pijn en vermoeidheid weg te nemen”. Ik deed dit op de terugweg naar huis in de auto.
De volgende dagen bleef de pijn aanhouden en trok richting mijn bovenarm en schouder.
Ik kreeg ook meer hevige hoofdpijn vooraan in m’n hoofd.
Woensdag 4 maart werd de pijn nog erger, ik kon bijna niets meer vast- of opnemen.
Ik zag letterlijk scheel van de hoofdpijn en moest zelfs overgeven van de pijn.
Autorijden lukte ook niet meer; ik had geen macht meer. Tegen de avond kwam de dokter langs. Hij diagnosticeerde een ontsteking in de schouder. Hij schreef me drie weken
ziekteverlof voor. Ik kreeg ook spierontspanners en moest me houden aan volledige platte rust. Ondanks deze behandeling bleef het de ganse week slecht gaan…er kwam helemaal geen verbetering!
Woensdag 11 maart rond 14u kreeg ik enorme spierpijnen over mijn hele lichaam.
De nek- en hoofdpijn was niet meer uit te houden. Ik kon geen licht meer verdragen, zag wazig en was heel slap en moe. Ik kon mijn ogen niet openhouden, had 39,5° koorts, hartkloppingen en enorme spierpijnen. Ik voelde me ellendig!
Die avond ging ik op eigen houtje naar spoedgevallen, zo slecht voelde ik me!
Daar werd een hypokaliëmie vastgesteld, een tekort aan kalium in het bloed. Dit verklaarde m’n enorme moeheid, spierpijnen en hartkloppingen. De kalium waarde bedroeg 3,1. Onder de 3 kan het erg gevaarlijk worden, vooral voor het hart.
Het eigenaardige is dat hypokaliëmie normaal enkel voorkomt bij zware ziektes zoals diabetes of nierfalen of uithongering.
Bovendien had ik een ontsteking van de sinussen, wat m’n hoofdpijn en de koorts verklaarde. Omdat er een verhoging van de witte bloedcellen was, moest ik wachten tot de ontsteking van de sinussen genezen was om verder te laten uitzoeken waar de hypokaliëmie vandaan kwam. Een antibioticabehandeling werd ingesteld en ik moest bananen eten (die zitten vol kalium) als ik me slap voelde.
Zondag 15 maart rond 14.00 uur gebeurde er iets heel speciaal.
Ik was nog wel een beetje slap maar voelde me vanaf dan duidelijk veel beter.
Zonder mijn medeweten had mijn mama die ochtend een briefje voor mij in de gebedsdoos gestoken. Ook verschillende andere mensen baden voor mij.
Maandag 16 maart nam de dokter opnieuw bloed. De dag erna had hij de nieuwe resultaten. De dokter stond voor een raadsel: alles was perfect normaal! Niemand weet dus waarom ik een hypokaliëmie heb gehad en hoe ze zo plots verdween.
Ik weet het wel: mijn hemelse Papa heeft me genezen!
Dank u Jezus voor mijn genezing en dank u alle mensen die voor mij gebeden hebben!”
