Jos en Clementine komen naar onze kerk sedert maart 2006.
Een hoop miserie
In 2003 werd bij Clementine een borsttumor ontdekt.
Ze kreeg chemotherapie, werd geopereerd, kreeg opnieuw chemo en werd bestraald…in totaal werd ze een jaar behandeld. In 2004 bleek alles onder controle te zijn. Februari 2006 voelde Clementine zich erg moe en kortademig. Bij onderzoek bleek ze toen 3 liter water op de longen te hebben. In dat vocht waren kankercellen aanwezig. Opnieuw werd ze opgenomen in het ziekenhuis voor behandeling.

Licht in de duisternis
Clementine is een ex-collega van Claire die toen al bij ons naar de kerk kwam. Toen Claire hoorde dat Clementine er erg slecht voorstond, ging ze bij haar op bezoek in het ziekenhuis.
Ze had een cd meegenomen, “ Een wereld van verschil “. Hierop staan een aantal liedjes en overdenkingen. Eigenlijk durfde ze er niet zo goed over praten tot Jos zelf begon over Maria.
Claire greep deze kans, vertelde van de kerk en haar relatie met de Vader en gaf de cd af.
Het volgende weekend was er een genezingsweekend met Martie Haaijer in onze kerk. Zaterdag kwam Vanessa, de dochter van Jos en Clementine, en liet voor haar moeder bidden.
Zondag kwam Jos naar de kerk. Ook hij vroeg gebed voor Clementine.
Claire bleef contact houden met Clementine, Jos en Vanessa en vertelde hen steeds meer van wat God in haar leven had gedaan. Zo groeide ook bij hen de honger naar God.
Omdat ze nogal wat vragen hadden waarop Claire niet meteen kon antwoorden, spoorde Claire Clementine aan eens naar Josée te bellen. Zo kwamen Jos en Clementine op een dag bij Josée in het Goede Boek terecht. Daar gaven ze beiden hun leven aan Jezus.

Diep aangeraakt door God.
Het volgende weekend kwamen ze samen naar de kerk. Al vanaf het prille begin van haar ontmoeting met Jezus, voelde Clementine zich sterk aangeraakt door God en werd er gebeden voor haar genezing. Clementine verbeterde en begon regelmatig naar de kerk te komen. Ze was erg hongerig naar meer van God. Aangezien ze zelf niet kon rijden, moest Jos meekomen.
Dat zag hij eigenlijk helemaal niet zitten…sterker nog, Jos zag niks meer zitten!

Gebonden door de duisternis.
Eigenlijk was hij minstens zo ziek was als zijn vrouw…Hij was al jaren zwaar depressief en zag geen uitweg meer! Toen Clementine Jos leerde kennen was hij heel schuchter en teruggetrokken en had veel last van “ zenuwen “. Zenuwen als hij op familiebezoek moest, zenuwen als hij moest gaan werken, zenuwen als hij iets moest aanpakken…Al heel snel kreeg hij van de dokter Dixeran, een kalmeringsmiddel. Dat heeft hij meer dan 20 jaar geslikt tot het in 2000 totaal niet meer werkte. Hij werd een week opgenomen in het ziekenhuis en is toen 1,5 jaar thuis geweest met een zware depressie! Die was zo erg dat Jos en Clementine hun huis hebben verkocht en bij hun dochter ingetrokken zijn. Van die tijd af heeft Jos kilo’s medicatie geslikt, nu eens dit, dan weer dat. Hij had heel veel last van nevenwerkingen zodat er steeds nieuwe producten gestart werden. Jos is de laatste 8 jaar van de ene psychiater naar de andere geweest maar niemand kon hem echt helpen.

Alles is moeilijk, alles is zwaar
Bovendien was hij altijd negatief. Alles was moeilijk, alles was zwaar, altijd sprak hij negatief. In de kerk werd er continu voor hem en voor Clementine gebeden. Jos en Clementine lieten zich dopen en volgden de genezingsschool. We spoorden Jos aan zoveel mogelijk Gods woord te lezen en uit te spreken. Clementine gaf hem proclamatiekaarten en soms werd hij rustig tijdens het lezen ervan. Heel wat andere keren werd hij kwaad als Clementine erover begon en gooide ze weg. Vaak viel hij tijdens de dienst of tijdens een les in slaap; hij kon zijn aandacht er niet bij houden. Hij bleef ook nooit lang in de dienst zitten…hij kon dat gewoon niet! Jos vertelt nu van zichzelf dat hij “ 55 jaar op zenuwen geleefd heeft “.

Psychiatrie brengt geen oplossing
Vorig jaar was het opnieuw zo erg met hem gesteld dat hij 40 dagen gedwongen opgenomen werd in de psychiatrie. “ Daar kreeg ik nog meer zenuwen…”, vertelde hij.
Hij kickte er wel af van zijn kalmeringsmiddelen maar voelde zich helemaal niet beter.
Nieuwe antidepressiva en slaapmedicatie werd gestart.
Eigenlijk was iedereen op de afdeling verbaasd dat de vrederechter hem na 40 dagen naar huis liet gaan, terwijl hij nog steeds even vast zat. Hier had Clementine wel voor gebeden. Ze wou immers samen met Jos een christelijke conferentie op een boot in Nederland volgen, maar daarvoor moest hij ontslagen worden uit het ziekenhuis. En dat gebeurde…
Op de boot werd Jos verschillende keren diep aangeraakt en kon hij voor het eerst sedert jaren
terug rustig slapen…er werd vooruitgang geboekt…Toch bleef de diepe depressie en een mantel van negativiteit over zijn leven hangen. Zijn nieuwe antidepressiva deden daar niks aan.
Aangezien ze bij zijn psychiater 3 maanden moesten wachten op een nieuwe afspraak, kwamen ze bij een andere terecht. Die gaf weer een andere soort antidepressiva.

Geen huwelijk meer
Ook in hun relatie liep het heel slecht. Ze hadden voortdurend ruzie. Clementine riep op God.
“ Heer, U bent een God van relatie…en zo kan het echt niet verder…”.
Clementine bleef zoveel mogelijk naar de kerk komen. Ze had ondertussen zelfs leren rijden met een Smartje en reed dan alleen! Jos kwam zelden mee maar telkens Clementine kwam, kwam ze voor hen beiden. Zij sprak uit dat ze ontving, ook voor Jos, en bleef, samen met heel wat mensen in de kerk, geloven en bidden dat God hem zou aanraken.

Kleine lichtpuntjes
Af en toe kwam Jos zelf mee en op één van die zondagen werd hij erg bemoedigd door Lia.
Die sprak hem aan en zei hem dat hij die dag veel zegen en genezing zou ontvangen. Jos had nog nooit met Lia gesproken maar was erg bemoedigd door haar woorden en gebed.
Op een dag las Clementine een gedeelte in het boek “ Strijd in je denken “ van Joyce Meyer.
Het stuk ging over depressie en hoe er een klik in je denken moet komen.
Proclamatiekaarten las Jos wel maar een stuk in een boek…dat was veel gevraagd! Ze gaf het toch aan Jos en zei hem dat hij dit ook eens moest lezen. Clementine bad voor ze vertrok naar een dienst op zondag dat God Jos zou helpen het stuk te lezen.

Volhouden brengt doorbraak
Hij deed dat en op de één of andere manier kwam er een “ klik “ in zijn denken.
Eind 2007 werd Jos bevrijd van het juk van depressie en negativiteit. Hij is nu een totaal andere man geworden. Hij voelt zich altijd rustig en leeft één dag met de keer. Hij komt nu erg graag naar de kerk. Als hij binnenkomt, straalt hij! Hij geniet van de diensten en kan gewoon blijven zitten, ook tijdens lange preken. Hij drinkt nu van Gods Woord en geniet ervan!
Zijn medicatie is ondertussen flink afgebouwd en ook dat is een erg groot wonder!

Jos brengt nu zelf goed nieuws
Vroeger ging hij op café om te drinken. Nu gaat hij erheen om te getuigen. Niemand kan ontkennen dat hij een heel andere man geworden is. Zijn vrienden op café zijn erg benieuwd en stellen honderduit vragen. Heel wat mensen spreken hem aan en vragen wat er met hem gebeurd is. En Jos vertelt wat God voor hem heeft gedaan aan iedereen die het maar wil horen!
“ Eigenlijk zou ik een busje moeten huren “, zegt hij, “ om al die mensen mee te brengen naar de kerk “.  Jos en Clementine brachten onlangs hun buurvrouw Aline mee naar de kerk. Ook zij getuigde dat Jos en Clementine totaal veranderd zijn. Dit verhaal wordt dus nog vervolgd…