Twee jaar geleden deed Cécile een TIA ( transiënt ischemic attack : een klein hersenattack zonder blijvende letsels ). Ze kreeg toen bloedverdunnende medicatie en voelde zich een jaar zeer goed. In december ontwikkelde ze echter ritmestoornissen.
Cécile wijt dit onder andere aan de stress die ze toen had met het overlijden van haar moeder. Ze kreeg opnieuw medicatie maar verdroeg die helemaal niet goed. De cardioloog besloot dat er een ingreep nodig was. Tijdens de operatie ging men via de lies met een catheter tot in het hart en werden de stukken met rimestoornissen met de laser weggebrand. In de ontwaakzaal deed Cécile echter een andere ritmestoornis. Ze mocht van de cardioloog niet naar huis maar werd overgebracht naar een ziekenhuis in de omgeving van haar woning. Er werd gesproken van een pacemaker als het probleem zich niet oploste. Cécile belde ons op en we baden met de ganse gemeente voor herstel. Een paar dagen later belde ze ons met de mededeling dat alles in orde was en dat ze naar huis mocht.
OP ZIEKEN ZULLEN ZE DE HANDEN LEGGEN
In het ziekenhuis lag ze naast een mevrouw die een long-ontsteking had. Zij had thuis een hele tijd verkeerde medicatie gekregen en was totaal verzwakt. Ze zag dat Cécile heel wat boeken bij had en vroeg wat ze las. Cécile vertelde haar over haar geloof en toonde haar Bijbel en de andere christelijke boeken en cassettes die ze bij zich had. Haar buurvrouw zei haar dat ze al van in het begin vond dat Cécile zo straalde.
Zo begonnen ze samen te praten over geloof. Bidden was voor haar buurvrouw een probleem. Cécile antwoordde hierop dat dat toch helemaal niet zo moeilijk is: bidden is gewoon spreken met God. Toen vroeg haar buurvrouw of Cécile voor haar herstel al eens een “ wees gegroet “ gebeden had. Cécile vertelde haar dat ze dat niet deed. In de Bijbel staat immers dat je zieken de handen mag opleggen en voor genezing kan bidden. Ze vroeg haar buurvrouw meteen of ze voor haar mocht bidden. Die ging onmiddellijk akkoord. Cécile legde de handen op en bad. Haar buurvrouw voelde dadelijk kracht door haar stromen. Ze zei tegen Cécile dat ze zich “ precies 20 jaar voelde “! Cécile leerde haar ook hoe ze dit herstel kon vasthouden. Vanaf dat moment dankte haar buurvrouw God herhaalde malen luidop voor haar genezing en vele andere dingen! Cécile genoot ervan dat ze Gods liefde zo aan iemand mocht doorgeven.
INNERLIJKE GENEZING
Het onverwachte overlijden van haar moeder had Cécile wel erg dwars gezeten. Cécile was toen op reis en voelde zich daarover schuldig. Tijdens de paasconferentie met Martie Haaijer mocht Cécile heel wat innerlijke genezing ontvangen. Toen Grada preekte over een bittere wortel, voelde Cécile dat die boodschap erg van toepassing was op haar dochter. Die was daar echter niet aanwezig. Bij de oproep voor gebed dacht Cécile dat ze zelf naar voor moest gaan. Er werd gebeden en Cécile vertelt dat ze daar echt “ een pak van haar hart “ heeft mogen achterlaten. Ook de schuldgevoelens in verband met het overlijden van haar moeder kon ze tijdens de conferentie loslaten bij God. Ze getuigt dat ze tijdens die conferentie heel veel innerlijk herstel ontvangen heeft. Haar buurvrouw in het ziekenhuis heeft volkomen gelijk: als je Cécile ziet, straalt ze!
