Spectaculair herstel na eenparig gebed
Op 12 maart kregen we een dringend mailtje met een gebedsverzoek van Hans en Gerda Eijsackers, medewerkers van Gods Ambassade in Nederland. Zij vroegen gebed voor Leeuwke, kleinzoon van 1, 5 jaar van een broer van Gerda. Hij was opgenomen op Intensive care en lag aan de beademing. De dokters wisten niet precies wat er mis was gegaan.
Zondag 9 maart zaten z’n ouders in de kerk toen z’n moeder door een crècheleidster uit de dienst werd gehaald omdat Leeuwke helemaal niet lekker was geworden. Toen ze hem zag, schrok ze want zo suf had ze hem nog nooit gezien. Hij lag languit in de kinderwagen, vuurrood en verroerde zich nauwelijks. Z’n ouders lieten meteen tijdens de dienst voor hem bidden en gingen daarna naar huis.
Thuis gekomen begon Leeuwke te braken en dat duurde de hele nacht door! Maandagmorgen ging z’n moeder met hem naar de huisarts en die stelde haar gerust. Er was volgens hem nog geen gevaar voor uitdroging.
Tegen zes uur ‘s avonds belde haar man de huisartsenpost omdat hij vond dat Leeuwke echt achteruit ging. Ze mochten meteen komen en werden doorgestuurd naar de kinderarts. Die liet Leeuwke opnemen en er werd meteen gestart met het toedienen van vocht. De diagnose was uitdroging. Het protocol in Nederland is dat ze altijd eerst vocht toedienen via een sonde (in de darmen). Ze dienen dit 2 keer toe en normaal gesproken reageert een kind hier vrijwel direct op. Als dit niet werkt, wordt er vocht via een infuus gegeven.
De sonde in de darmen werkte niet en tegen de morgen begonnen ze met een infuus maar Leeuwke werd slechter en slechter. Hij was bijna helemaal buiten bewustzijn en de kinderarts stond helemaal te trillen omdat het helemaal fout leek te gaan. Ze moest een infuus prikken maar dit lukte nergens meer. Uiteindelijk heeft ze dit in zijn voorhoofdje voor elkaar gekregen.
Omdat zijn bloeddruk dramatisch laag was geworden, zijn hartslag constant boven de 200 lag en hij blauwe vlekken onderhuids begon te krijgen is hij met gillende sirenes naar de intensive care in Het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam gebracht. De artsen zijn zo'n twee uur bezig geweest om hem te stabiliseren. Hij bleek een septische shock te hebben. Toen z’n ouders aan de arts vroegen of Leeuwke dood kon gaan, antwoordde hij dat hun zoon zeer ernstig ziek was en dat hij niet kon zeggen of Leeuwke dit zou overleven.
We baden meteen voor hem mee en staken hem in onze gebedsdoos in de kerk. Ondank 5 dagen intensief toedienen van vocht en bloeddrukverhogende medicatie bleef Leeuwkes bloeddruk erg laag.
In de nacht van zaterdag op zondag 16-17 maart baden de broer van Gerda en Hans beiden krachtig voor Leeuwke. Ze wisten dit niet van elkaar. De volgende ochtend kregen de ouders te horen dat van het ene op het andere moment Leeuwkes lichaam spontaan terug hersteld was. De arts stond er helemaal versteld van! Twee dagen later mocht hij de intensive care verlaten. Hij moest nog wel een tijdje afkicken van de zware medicatie die hij gekregen had maar herstelde volkomen! In juni spraken z’n ouders nog met de arts van de intensieve afdeling. Die stond nog steeds verstomd van het plotse herstel van Leeuwke en ook van het feit dat hij er helemaal niks aan overgehouden had!
Dank U Vader voor Uw leven over Leeuwke!
