We laten Jasmijn zelf het verhaal vertellen:
“Onmiddellijk na een zondagdienst kreeg ik vlekken voor mijn ogen…een duidelijke voorloper van een migraineaanval. Ik had er eerst zelf even voor gebeden, maar op de één of andere manier had ik daar geen vrede mee, het lukte me precies niet goed om te bidden.

Ik wist wel dat ik wist dat ik wist dat ik wist dat als ik (of iemand anders) zou bidden, dat onze gebeden onmiddellijk verhoord worden en dat ik dus onmiddellijk genezen zou zijn… en dat kon ik ook echt pakken…Ik vertrouwde daar echt op. Toch vroeg ik Ann nog even voor gebed. Daarna werd het eerst nog wat erger… maar ik was heel gerust en kon mijn ogen echt in goddelijke vrede op  Jezus gericht houden. Ik wist dat de symptomen moesten verdwijnen…en ja hoor, tegen dat we ongeveer tien minuten later met de auto aan Kampenhout-Sas kwamen, waren de vlekken helemaal weg. Ik had wel nog een zwaar hoofd, net alsof ik de dag ervoor erge hoofdpijn zou hebben gehad. Thuis heb ik ook daar geen aandacht aan geschonken. Ik ben met de kindjes gaan wandelen in de prachtige besneeuwde natuur. Een uurtje of zo later was alles helemaal weg!!

Echt super… Ik wist altijd met mijn hoofd dat God van me hield en dat 'door Jezus striemen, mij genezing is geworden'. Sinds de vastendagen weet ik dat ik weet dat ik weet dat ik weet dat God van me houdt, ik weet het in mijn hart en als ik aan Zijn liefde voor me denk, dan kan ik die nu ook voelen. Sindsdien begrijp ik ook veel meer dingen. Ook in het Woord begrijp ik nu veel meer dingen die ik daarvoor nooit zo had begrepen. Het is echt onbeschrijfelijk een kind van Papa te mogen zijn!”