Liesbeth vertelt ons zelf haar verhaal:

“ Naar aanleiding van het boek “Leven als een Koningskind” besloten Pascale en ik om meer te bidden. Zo wilden we ook leven: met wonderen en tekenen die ons volgen en de Heilige Geest die ons oplossingen, gebedspunten, … openbaart. Met veel moed, enthousiasme en verwachtingen begonnen we eind juni 2014 elke dag samen te bidden.

De resultaten hiervan hadden we ons niet kunnen voorstellen maar geen van ons beiden wil nog terug naar de tijd vóór het bidden!
Het is tot nu toe een geweldige ervaring geweest en een aanrader van jewelste. We laten jullie meegenieten van enkele gebedsverhoringen, veranderingen, maar ook aanvallen.

We zullen met de aanval beginnen. Ik denk dat dit een belangrijk begin is. Toen we startten met bidden, wisten we heel goed dat dit niet in het plan van satan paste en dat we ons mochten verwachten aan aanval. Dat deze zo snel op ons pad zou komen, hadden we niet verwacht. We waren nog maar een 3-tal weken aan het bidden en de aanval begon. Jinto, mijn hond, werd van de ene op de andere dag heel slecht. We konden zijn leven nog wat rekken, maar dat was niet wat ik wou omdat hij enorm veel pijn had. Dus met steun van het team, mijn ouders, Pascale en Robin kozen we om hem te laten inslapen, aangezien hij enorme pijn had. Hij was al 3 keer door gebed er terug doorgekomen en had zo 5 jaar langer kunnen leven maar deze keer was het tijd om afscheid te nemen.
Een week later werden zowel Pascale als ik door omstandigheden onderuit gehaald. Ik was boos, om niet te zeggen razend en Pascale één hoopje verdriet. We spraken af om samen te zitten maar bidden gingen we niet doen. Vader had echter een ander plan. Ik zie ons nog altijd zitten: Pascale verslagen en ik boos mijn gedachten verwoorden aan Papa, opkomend voor mezelf en Pascale. En in mijn hele betoog veranderden plots mijn gedachten en zei ik tegen Pascale:
“Nee, we gaan ons niet gewonnen geven. We gaan bidden, want anders geven we toe aan de duivel.” En als we nu terugkijken, geloven we dat dit een enorme doorbraak is geweest in ons leven. Papa vertelde ons direct dat we meer zouden krijgen dan we vroegen. En hoe Hij dit deed. Een paar dagen na dit voorval gingen we samen eten. Eerst was er geen plaats, een seconde later ging het wel maar tot een bepaald uur. Dat uur is nooit gekomen want we zijn veel langer blijven zitten. Maar dat was nog niet alles. We namen nog een dessertje. Drie bollen ijs vond Pascale veel te veel, dus vroeg ze er 2 maar kreeg er 4 voor de prijs van 2! Dit zagen we echt als Gods hand. We wisten dat we meer zouden krijgen dan we vroegen. En dit gebeurt nu al meer dan een jaar.

Toen hebben we ervoor gekozen om te loven, te bidden en te prijzen ten allen tijde.

En dan nu op naar wonderen, gebedsverhoringen, veranderingen, …
We hebben gebeden voor bekeringen en kregen er al twee. Kristina, een collega van mij, heeft haar leven aan Jezus gegeven op één van onze vrouwenontbijten. Michèle, een vriendin van Pascale, gaf ook vrij snel na de start van ons bidden haar leven aan Jezus. En we geloven dat er nog zullen volgen!

Vorig jaar gingen Justien en Victor, de kinderen van Pascale, graag naar Equiblues in Frankrijk. De plannen waren gemaakt toen hun chauffeur zijn teen brak. Teleurstelling, ongelukkig zijn, … dus baden we voor spoedig herstel. Wat denk je? Ze konden vertrekken zoals afgesproken. Ook dit jaar dreigde Equiblues weer in het water te vallen. Dus gingen Pascale en ik weer aan de slag samen met Justien. En weer heeft Papa een oplossing gebracht. Het bouwt niet alleen ons vertrouwen op, maar ook dat van de kinderen. God is zo prachtig aan het werk.

Nu we het toch over de kinderen hebben. Justien, die 18 is geworden, wou zo snel mogelijk een rijbewijs. Dit werd dan ook een gebedspunt, net zoals slagen voor haar examens. Ook hier beantwoordde God onze gebeden. Justien en Victor behaalden prachtige resultaten op school. En Justien was de eerste keer al geslaagd voor haar rijexamen.

We merken ook dat mensen in onze omgeving vaak hun problemen tegen ons vertellen omdat ze weten dat we bidden.
Zo vertelde een vrouw die op consultatie kwam bij de artsen waar Pascale werkt over haar problemen aan Pascale. Het feit dat ze geen werk had was één van de grote oorzaken van de andere problemen. Voor we beginnen met bidden hebben Pascale en ik altijd een gezellige babbel en zo ontstaan er heel vaak gebedspunten. Ook dit werd door zo’n babbel een gebedspunt. Enkele maanden geleden kwam de man van deze vrouw langs op het werk van Pascale en bedankte haar. Zijn vrouw had werk en het gaat er veel beter. Fantastisch toch als God je laat weten dat bidden echt wel werkt.

Een ander getuigenis: één van de artsen heeft een gezwel. Ook zij heeft dit aan Pascale verteld. Pascale zei haar dat ze ervoor bad. De laatste controle kreeg ze verrassend nieuws: het gezwel was niet meer gegroeid. Wacht maar tot Vader helemaal klaar is!

Ook hebben we gebeden en bidden we nog steeds voor meer energie voor minder geld. Zo zijn we nu bijna een jaar aan het bidden voor de diesel en de benzine. En zoals jullie allemaal wel weten is de diesel en benzine aanzienlijk gedaald in prijs. Nu bidden voor de prijs van de elektriciteit!

We zegenen de regering, Israël en bidden voor ons land.

Ook in ons eigen leven zien we heel wat doorbraak en verandering.
Ons Godsvertrouwen is enorm toegenomen. We prijzen en bidden ten allen tijde. We zijn minder vlug bezorgd. We zijn gegroeid in relatie, zowel met elkaar als met Vader God. Wat we twee jaar geleden nooit zouden samen doen, doen we nu wel. We vertrouwen elkaar, bouwen elkaar weer op, bemoedigen elkaar en beleven heel wat plezier samen. Als er weer een “probleem” is zeggen we “Halleluja, prijs de Heer! Nu kunnen we weer zien hoe Papa dit gaat oplossen.” En op slag zien de omstandigheden er dan anders uit. Het is zo bevrijdend, zo heerlijk om steeds meer en meer in die vrijheid te komen!

We bidden ook vaak in tongen en zingen samen.
Ons leven is zo veranderd. Ons hart is gericht op Jezus. We kijken uit naar wat Vader nog allemaal gaat doen en bidden dat Hij zijn plan voor ons leven openbaart en dat we hierin mogen wandelen.

Het is gewoon heerlijk zo te leven, in die vrijheid. “Zoek eerst Gods Koninkrijk en al de rest zal je gegeven worden”. En wat een cadeaus, beter dan we zelf kunnen bedenken: leven in vrede, vreugde, liefde, …
We blijven doorgaan. We gingen voor een jaar, dat konden we wel af. We bidden misschien niet meer dagelijks samen, maar toch wel gemiddeld 3 à 4 keer per week. We schrijven onze punten op en spreken af dat als we niet samen kunnen bidden, we er apart in tongen voor bidden die dag. Soms bellen we elkaar op, lezen de punten, brengen ze voor Gods troon en bidden dan ieder op zijn eigen plek in tongen verder.
We kunnen niet meer zonder en gaan nog even door, liefst ons hele leven lang.
En de grootste verandering op dit moment zijn wij zelf: op naar meer van Gods Geest!