We laten Mineke uit Apeldoorn zelf aan het woord:
“Ik ben geboren in 1940. In mei brak de oorlog uit. Mijn moeder was toen een paar maanden zwanger van mij. Ze had al vier kinderen en was erg bang. We moesten direct het huis uit, want dat werd gevorderd door de Duitsers. In die angstige tijd ben ik geboren.

Waarschijnlijk heb ik daardoor altijd angst gehad en heb dat soms nog. Het probleem werd nog versterkt doordat ik werd geboren met klompvoetjes en een kippenborstje. Na de oorlog is er veel aan mij ‘gesleuteld’. Ik ben diverse keren geopereerd. Als kind werd ik altijd afgewezen: vriendinnetjes wilden niet met mij spelen want ik kon niet rennen.
Thuis werd er niet over mijn problemen gepraat, dus moest ik het alleen verwerken. God was niet levend voor ons. Hij was er wel maar vormde eerder een bedreiging als je niet deed, wat er van je verwacht werd, dan dat Hij je zou kunnen helpen en zegenen. We gingen wel tweemaal per zondag naar de kerk en baden aan tafel.

Mijn ouders vonden dat ik kleuterleidster moest worden, want dat zou niet zo zwaar zijn. Ze wisten niet dat dit beroep juist erg zwaar is voor iemand met pinlijke voeten. Na een paar jaar heb ik in mijn wanhoop tot God geroepen: "Geeft u mij een man, dan kan ik van school af en zal ik u altijd dienen." God verhoorde mij en zo kreeg ik Dick. Zijn ouders probeerden ons uit elkaar te krijgen want zo'n scharminkel was een smet op hun bestaan.
In 1977 kwam ik tot bekering – op zich een heel verhaal. Wat was ik blij! Ik vroeg Jezus in mijn hart en er gebeurden allemaal mooie dingen. Maar doordat er lasten op mij gelegd werden en dingen van mij gevraagd werden  die ik niet kon of durfde, kwam ik langzaam in een kramp terecht en probeerde zelf heilig te gaan leven. Daardoor kreeg ik enorme angst voor God: ik kon nooit aan de eisen voldoen. Mijn aanvankelijke vreugde verdween en in de plaats kwam er spanning  : ik moest God behagen. Dat werd mijn leven. Ik voelde me altijd schuldig want ik deed eigenlijk alleen mijn eigen zin.
Toch zag ik heel veel dingen die God deed in of met mij. Hij genas mij bijvoorbeeld van psoriasis en we mochten bidden voor mensen die ziek waren en de Heer genas. Diep in me zat er altijd die angst dat God mij zou afwijzen omdat ook mensen mij afwezen.

Tijdens de conferentieweek op de Siloam voelde ik liefde en durfde ik te ontspannen en me open te stellen. Ik genoot van de studies en de getuigenissen. Vooral in het verhaal van Nadine herkende ik veel van mijzelf. Toen er een uitnodiging kwam voor genezingsgebed, durfde ik voor mezelf te erkennen dat het probleem van mijn voeten wel belangrijk was, maar dat mijn echte probleem dieper zat. Na de knuffel van Nadine en het gebed ervoer ik een diepe vrede en besefte ik pas echt dat God mij gewild had voordat ik was geboren. Dat gaf me echte blijdschap en mijn angst voor God is nu aan het verdwijnen. Dit was een krachtige openbaring!  Ik durf nu te geloven dat God ook de rest zal genezen. Met mijn verstand wist ik al veel, maar nu zakte het ook naar mijn hart. Ik ben daar erg blij om en durf me daar nu helemaal aan over te geven. Hij zal het maken!

In de week na de boottocht hebben we nog vaak nagepraat over de verschillende bijbelstudies. We begrepen heel goed wat Hugo ons vertelde: de Vader heeft ons oprecht lief. Vaak vergeten we al Zijn weldaden. Waarom eigenlijk? Psalm 103 waarschuwt ons daar ook al voor, dus maak een 'zegeningenboekske' en schrijf al je zegeningen op! Als het dan een keer slecht met je gaat, heb je jouw eigen basis gelegd om God weer te ontdekken. Ann heeft ons laten zien dat de duivel erop uit is om ons een klein geloof aan te praten. Zo'n klein geloof zou niet groot genoeg zijn om een wonder van God te ontvangen. Nadine heeft ons laten kijken in haar hart en in haar jeugd en stelde zich heel kwetsbaar op door haar eigen problemen te vertellen. Inger heeft door de keuze van de liederen die we zongen en door haar begeleiding iedere keer een open atmosfeer gecreëerd. Het lied "On the day you were born, I danced over you" is veel voor me gaan betekenen. De teamleden stonden open voor onbevangen contact en gesprek met iedereen die daar behoefte aan had. Vergeet dan niet de heerlijke momenten tussen de studies door, aan tafel en 's avonds. Dit was echt een fantastische week met een fantastisch team en een heerlijk onderwerp: God geneest ons in Zijn liefde.”