Tijdens de kerstvakantie mocht Monia met Kobe, een vriend en zijn familie mee naar München. Op oudjaar maakten ze met z’n allen een wandeling in de bergen. Het was al 16.00 uur en het zou spoedig gaan schemeren. Kobe’s vader toonde aan de overkant op een berg een berghut en zei dat Kobe en Monia daar heen mochten stappen terwijl zij met de auto naar de hut zouden rijden. Dus gingen Kobe en Monia op pad … maar wat ze niet wisten was dat ze beiden naar het verkeerde huis hadden gekeken dat aan de top van de berg tegenover hen lag. Omdat ze zagen dat het snel donker werd, stapten ze flink door.

Ze deden een wandeling van 2 uur in een uur en 15 minuten. Ze hadden al een paar keer telefoon gekregen waar ze nu toch bleven …
Uiteindelijk kwamen ze bij een huis aan dat helemaal geen berghut was en realiseerden ze zich dat ze verkeerd zaten. Die berghut was veel lager gelegen!

Ondertussen was het redelijk donker geworden. Als ze te voet naar beneden zouden stappen, zou het een wandeling in het donker door de bossen worden …
Kobe zag iets hoger mensen met een sneeuwmachine werken. Hij besloot daar heen te lopen en hulp te vragen. Om daar te geraken, moest hij een heel eind over een zwarte skipiste steil naar boven klauteren. Monia kon hem niet volgen en bleef met een bang hartje alleen achter. Kobe had de rugzak bij zich met de enige gsm en de handschoenen. Als hij zou vallen, kon Monia hem niet helpen en kon ze niemand verwittigen! Dus begon Monia te bidden voor bescherming …

Kobe kwam veilig aan bij de sneeuwmachine maar de man die erop zat wees heel boos naar het plakkaat dat erop hing: levensgevaar! Er waren al mensen dood gegaan omdat ze op de verkeerde manier te dicht bij de machine gekomen waren.
Kobe riep van boven naar Monia of alles O.K. was maar kon haar antwoord niet horen. Hij vroeg die man om hulp en die raadde hen aan om te voet over de zwarte piste naar beneden te lopen … een wandeling van 15 minuten maar over een hele steile zwarte piste. Dat zag Kobe niet zitten!

Kobe belde met de vriendin van zijn vader die in het Duits aan de man van de sneeuwmachine vroeg of hij hen niet kon begeleiden. Kobe was Monia gaan halen en ze mochten samen instappen. Dat was een superenge rit omdat die machine steil voorover hing op de zwarte piste. Halfweg moesten ze uitstappen en stonden er twee sneeuwscooters klaar. Monia en Kobe mochten beiden achterop gaan zitten en per scooter werden ze veilig naar beneden gebracht. Eind goed na een spannende onderneming … en dank U Jezus voor alle bescherming en uitredding op een bijzondere manier!