We laten François zelf aan het woord:

“Op woensdag 5 december deed ik een verkeerde stap toen ik in de richting van de zetel ging. 

Ik verloor mijn evenwicht en viel (gelukkig!) op de zetel met mijn volle lichaamsgewicht op mijn pols die op dat moment een verkeerde draaibeweging maakte. 

Mijn vrouw Rita en ik hoorden een afschuwelijk krakend geluid toen ik neerkwam. We verschoten enorm en onze blikken naar elkaar lieten het ergste vermoeden. De pijn was niet te harden maar ik vroeg direct aan Rita om de handen op te leggen en te bidden. 

Na enkele minuten was ik van het ergste bekomen. Toch verwachtte ik een forse zwelling. Ik dacht dat ik toch naar de spoed zou moeten gaan in het dichtstbijzijnde ziekenhuis. De pijn bleef maar de zwelling bleef uit en ik besloot thuis af te wachten. Voor het slapen gaan vroeg ik Rita nogmaals om de handen op te leggen en te bidden.

’s Nachts voelde ik dat ze nogmaals haar handen op mijn pols legde. Ook de volgende dag legde ze nog driemaal de handen op en baden we samen. De pijn werd steeds minder erg en na vier dagen was de pols terug perfect normaal. God zorgde hier duidelijk voor genezing. 

Dit is waarvoor genezingsscholen en preken dienen.  En daar moet je geen tien jaar voor bekeerd zijn, je moet alleen vertrouwen op jouw God en volharden.”