Woensdag 8 oktober ging Maria ’s morgens een wandeling maken aan de Nete, zoals ze vaak doet. Ze was die ochtend alleen. Theo, haar man, was naar een begrafenis. Voor hij vertrok, maande Theo haar nog aan voorzichtig te zijn. Zij beloofde dat. Tijdens de wandeling schoof Maria plots onderuit en viel plat op haar rug en haar hoofd. Onmiddellijk gingen haar gedachten naar haar linker been. Maria heeft een erg broos linker been ten gevolge van zware ontstekingen en breuken van het bot in het verleden.

Een breuk daarvan zou catastrofaal kunnen zijn. Vrij snel wist ze dat haar been in orde was, maar haar linker pols deed enorm veel pijn en zwol snel op. Ten gevolge van een beroerte 8 jaar geleden heeft Maria nog steeds gedeeltelijke verlammingsverschijnselen in haar rechter arm en hand, waardoor ze die maar beperkt kan gebruiken. Haar linker arm is dus haar “ goede “ en precies die deed nu erg pijn. Als Maria valt, kan ze alleen nooit recht komen. Theo moet haar steeds helpen. Toch kwam ze die ochtend, ondanks de pijn en zwelling in haar linker pols, alleen recht…Maria is ervan overtuigd dat engelen haar hielpen, anders kon het niet…Meteen maakt Maria zich erg boos op de duivel en vroeg ze God om hulp om veilig thuis te komen. Ze wandelde terug naar de wagen en bad dat ze thuis zou geraken zonder rode lichten. Hoewel ze haar goede arm amper kon gebruiken, geraakte ze veilig en zonder rode lichten thuis. Thuisgekomen belde ze Inger, die onmiddellijk voor haar bad. Vervolgens belde ze de huisarts. Ondertussen was Theo tijdens de offerande mee naar voor gegaan in de kerk. Toen hij terugkwam, was zijn zitplaats bezet. Hij kon niks anders dan de kerk verlaten en vroegtijdig naar huis gaan…dat was nog nooit gebeurd! Thuisgekomen begreep hij waarom…

De huisarts zag meteen dat haar pols gebroken was en vermoedde dat er een operatie van zou komen. Hij informeerde wanneer Maria voor ’t laatst gegeten had. Polsbreuken op Maria’s leeftijd zijn vaak complexe breuken die enkel operatief behandeld kunnen worden en maanden last kunnen geven. Maria en Theo reden naar het ziekenhuis in Bonheiden. Daar werden foto’s genomen van de gebroken pols. Heel de tijd bleef Maria zich erg rustig en gedragen voelen. De dokter kwam met wonderlijk goed nieuws: de pols was wel gebroken maar het was een eenvoudige fractuur die niet verplaatst was. Een kleine gips werd aangebracht voor 14 dagen en Maria mocht terug naar huis…Maria en Theo geloven dat God haar op heel veel vlakken beschermd heeft en ook dit zal doen medewerken ten goede. Maria nam zich voor, vermits ze nu lichamelijk beperkt is, 14 dagen extra veel te bidden…de duivel heeft al lang spijt van zijn actie…