Dora vertelde ons volgend getuigenis:
“Onlangs sprak Ann over de kracht van zegenen. Aan het einde van een gesprek dat wij hadden, vroeg ze mij of ze mijn handen mocht zegenen. Ik heb al verscheidene jaren last van een pijnlijke vorm van voortschrijdende erosieve handartrose, die de beweeglijkheid van mijn vingergewrichten erg aantast. Ze vertelde mij over een getuigenis dat ze net opnieuw gelezen had over een katholieke Canadese vrouw met een jarenlange vergevorderde vorm van verlammende reumatoïde artritis.
Die dame had op weg naar een genezingsdienst van Kathryn Kuhlman in een Protestantse bus terwijl ze in slaap verzonken was, de volledige genezing van haar misvormde handen en lichaam ontvangen. Het is een getuigenis dat mij om verschillende redenen heel erg bemoedigt.
Het verhaal van deze genezing bracht bij mij de herinnering naar boven aan een bijzonder herstel van de beweeglijkheid van twee vingers van mijn linkerhand. Toen ik enkele jaren geleden nog maar pas tot bekering was gekomen en zoveel nog nieuw en onbekend voor mij was, sprak een paar weken voor mijn doop Jan Sjoerd Pasterkamp in onze kerk. In zijn preek vertelde hij over de vele krachtige genezingen die hij tijdens zijn zendingswerk had meegemaakt. Aan het einde hiervan bad hij ook nog voor een aantal mensen. Zo bad hij voor mensen met rugpijn en met nog een aantal andere ziektebeelden die hij vernoemde, toen hij plots zei dat God het op zijn hart legde dat hij moest bidden voor iemand die iets aan een vinger had. Er was iets met die vinger, hij wist niet wat. Mijn aandacht werd hierdoor getrokken.
Het zou toch niet kunnen dat dit speciaal voor mij was? Ongetwijfeld moest er in de kerk iemand anders zijn waarover dit ging. Hoe zou hij kunnen weten dat ik enkele jaren ervoor een ongeval aan de pink en ringvinger van mijn linkerhand had gehad? Bij het snoeien van een aantal struiken in onze tuin had ik per ongeluk met de elektrische haagschaar de bovenkant van mijn pink eraf gesneden en ook de ringvinger was geraakt. Met plastische chirurgie werd alles met huid uit de liesstreek en onderarm hersteld maar mijn vingers waren hierdoor heel stijf geworden. Ook na intensieve kinesitherapie konden ze met veel moeite en pijn niet verder meer plooien dan tot de helft zodat ik mijn linkerhand niet meer volledig kon sluiten. Niemand reageerde in de kerk en Jan Sjoerd herhaalde dat hij toch voor iets met een vinger zou bidden.
Op dat moment sloot ik mijn linkerhand en merkte ik dat de ringvinger en pink ook volledig plooiden. Ik kon het amper geloven dat God zo’n wonder voor mij deed. De volgende uren en dagen, tot lang daarna, deed ik niets anders dan controleren of mijn hand zich toch wel bleef sluiten.
Het is een genezing die ik heel erg koester, omdat ze mij iedere keer opnieuw door een kleine beweging van mijn hand bemoedigt en mij eraan herinnert dat God er altijd voor mij is. En ook de verdere genezing van mijn handen mag ik van Hem verwachten, want Zijn leven is voor wie Hem vindt en dicht bij Hem blijft, genezing voor het ganse lichaam!”
