We kregen met nieuwjaar een heel bijzonder kaartje van Ria.

Het begon als volgt: “Ik zou graag de Heer willen danken voor het nieuwe leven dat ik ontvangen heb. Voor mij is psalm 103 vers 5 (“zodat uw jeugd zich vernieuwt als die van een arend”) levensecht. Ik ga fietsen, zwemmen, stap kilometers met de hond, werk in mijn tuin…mijn bamboowoud wordt stilaan een echte tuin.”

In oktober 2012 was Ria 2 jaar medicatievrij en dat heeft voor haar heel veel veranderd…

Ria leed bijna 30 jaar aan epilepsie. Het begon allemaal in 1987. Ria volgde toen tweedekansonderwijs. Daar viel ze van de trap. Een paar dagen later viel ze thuis ook van de trap. Als ze ging wandelen met haar man, ging ze soms gewoon door haar knieën. Ria ging naar de dokter en werd uitgebreid onderzocht. In het begin dacht men aan ms omwille van het krachtverlies maar uiteindelijk verloor ze ook echt het bewustzijn en deed ze zware epilepsie-aanvallen.

Door de jaren heen ging ze naar heel wat dokters en kreeg ze stapels medicatie. Op een bepaald moment nam ze 7 verschillende soorten pillen in. Naast de epilepsie had ze ook last van lage bloeddruk en zware vertigo (draaienissen). Elke keer als ze buiten haar huis kwam, kwam ze in het ziekenhuis terecht omdat ze ergens een epilepsie-aanval deed. De dokters probeerden alle producten die er maar waren... en toch bleven de aanvallen komen. Als ze die thuis deed, gebeurde er niks mee, maar als ze die buitenshuis deed, werd ze telkens opgenomen in het ziekenhuis.

Dit maakte dat Ria een gevangene werd in haar eigen huis. Ze kwam alleen nog buiten om naar onze kerk te komen omdat er iemand haar thuis afhaalde en terug thuis bracht. Ook daar deed ze vaak aanvallen maar daar werd jarenlang door heel wat mensen trouw voor haar gebeden. Ria’s vertrouwen groeide en ze leerde haar hemelse Papa steeds beter kennen…en Die beloofde genezing!

Op een bepaald moment probeerde ze Engelse les te gaan volgen, maar ook daar deed ze aanvallen en was ze spoedig niet meer welkom.

De medicatie maakte haar erg slaperig zodat ze ook het huishouden niet alleen aan kon. Elke middag moest ze gaan slapen, anders liep het verkeerd. Ria vond dit helemaal niet fijn.

In het najaar van 2010 nam ze nog vier tabletten anti-epileptica per dag. Op een bepaald moment merkte ze dat ze haar avondmedicatie af en toe vergat in te nemen en dat ze daar geen last van had... Zo begon Ria te denken over stoppen met de medicatie. Ze wist dat ze er niet met haar huisarts moest over spreken omdat die het nooit goed zou vinden dat ze zou stoppen. Maandelijks ging ze naar haar toe om nieuwe medicijnen voor te laten schrijven.

Op een zondag in oktober sprak ze hierover met Ann na een dienst. Die raadde haar aan om de medicatie heel langzaam af te bouwen en zeker niet plots te stoppen. Die namiddag was Ria samen met een paar andere mensen bij Dirk en Eva thuis. Dirk vroeg haar hoe het met haar ging en hoe het nu zat met haar medicatie... hoe kon hij weten dat Ria erover dacht om te stoppen. Ze baden ook samen hierrond.

Ria ging naar huis, nam nog een paar dagen medicatie en stopte toen van de ene dag op de andere... zonder aanval, zonder nevenwerkingen... Stilaan namen de krachten van Ria terug toe. Op dit moment doet ze alles zelf: haar huishouden, de boodschappen, ze fietst terug, ze wandelt kilometers met de hond en werkt in de tuin. Vroeger was even in de zon komen genoeg om een aanval uit te lokken... nu geniet Ria met volle teugen van de zon! Ook die lage bloeddruk en draaienissen zijn volkomen verdwenen.

Op onze vraag wat haar huisarts hiervan zei, antwoordde Ria dat ze haar huisarts al twee jaar niet meer gezien heeft…ze had haar gewoon niet nodig de laatste twee jaar! Ria kreeg echt een heel nieuw leven en is daar erg blij mee!!!