Ik heb een kennis. Zij was ten dode opgeschreven. Ze is 43 jaar en had een bloedvatencluster in haar hersenstam die reeds twee maal gebloed had. Ze was daardoor halfzijdig verlamd en zo goed als blind aan één oog. Niemand in België durfde een operatie aan. Ik heb lang voor haar gebeden. Na maanden ging ik terug bij haar op bezoek. Toen ze de deur open deed, kon ik mijn ogen niet geloven:

ze liep perfect zelfstandig, geen looprekje meer in haar buurt! Ze is echt een vechter en had haar lichaam flink getraind onder begeleiding van fysiotherapeuten. En ze had een chirurg in Zweden gevonden die het aandurfde haar te opereren. Hij gaf haar bovendien 90 % kans om te overleven.

Alleen haar rechter arm was verlamd gebleven. Ik vroeg of ik voor haar mocht bidden en sprak leven uit over haar rechter arm. Na het gebed vroeg ik of ze iets gevoeld had. Ze keek naar haar arm en zei heel verwonderd: “maar dat kan toch niet, mijn arm wordt terug warm en rood en hij tintelt, ik voel er terug leven in komen!”.

Twee dagen later is ze met de trein naar Zweden vertrokken voor die operatie. Met het vliegtuig mocht ze niet want een derde bloeding zou ze niet overleven. Ze is nog steeds in Zweden maar ik heb gehoord dat de operatie goed verlopen is!