We kregen van Isabelle volgend getuigenis via mail:

“Dag lieve mensen,

Een hele tijd geleden vroeg ik gebed voor de genezing van mijn stembanden. Ze sloten niet helemaal zodat ik lange tijd hees was en niet meer kon zingen. Graag wil ik laten weten dat ze volledig hersteld zijn. Eigenlijk al na een maand, maar ik vergat dit telkens even te laten weten en jullie te bedanken voor jullie gebed.
Iedere keer tijdens de lofzang in de kerk dacht ik eraan terwijl ik aan het zingen was, maar eens thuis dacht ik er niet meer aan. Toch vind ik het belangrijk om jullie verder te bemoedigen en jullie te laten weten dat gebed echt helpt.

Hier mijn verhaal:

In september 2015 begon ik al vrij snel hees te worden, wat voor mij heel uitzonderlijk is. Ik sta al jaren in het onderwijs en heb eigenlijk nog nooit stemproblemen gehad. Ik ben kleuterleidster en zing dus ook heel veel in de klas. Dat doe ik heel graag! Deze keer was ik wel moe en we hadden een vrij stressvolle maand september gehad. De heesheid ging niet weg. Ik had een paar keuken middeltjes uitgeprobeerd, maar er veranderde niets. Wat ik het ergste vond, was dat ik niet meer kon zingen. Tijdens de kerkdiensten is het moment van aanbidding voor mij echt belangrijk. Het is voor mij echt DE manier om dicht bij God te komen. Maar vermits ik op dat moment telkens geconfronteerd werd met die heesheid en het niet kunnen zingen, groeide telkens mijn bezorgdheid i.p.v. dichter bij God te komen.

Na een maand begon ik me echt zorgen te maken. Vrienden spoorden me aan om toch eens bij de dokter langs te gaan voor onderzoek, want iedereen kende wel iemand die kanker had gehad... Ik maakte een afspraak bij de huisarts. Die leek nogal bezorgd en wilde dat ik binnen de week naar de specialist ging. Dat was voor mij de dag waarop ik toch begon te paniekeren!! 
Samen met mijn man ging ik die dag nog naar de neus-keel-oor arts voor onderzoek. Hij deed een laryngoscopie (onderzoek van het strottenhoofd) en zag dat mijn stembanden niet meer sloten waardoor ik bepaalde tonen niet kon halen. Er was gelukkig geen sprake van keelkanker. Wat een opluchting! Hij zei dat ik er verder niet veel aan kon doen. Er was geen medicijn voor. Hij kon ook geen echte oorzaak vinden. Misschien zou het vanzelf overgaan en zo niet moest ik logopedie volgen voor het gebruik van mijn stem. Ook raadde hij me aan naar een osteopaat te gaan om mijn nekspieren los te laten maken. Wetende dat ik nog een aantal jaren voor de klas zou moeten staan, maakte ik me toch wat zorgen daarover.

Diezelfde dag van het onderzoek begon het Elim weekend van onze kerk. De spreker was Hugo Van Leemputten en zijn vrouw Inger. Het ging dus over bidden voor genezing. Ik dacht in dat weekend: oh nee, nu gaat het weer over kanker en zo, en ik had juist zoveel schrik gehad dat ik ook zo’n diagnose zou krijgen. Aan de andere kant kon ik me levendig inbeelden wat het zou betekenen indien ik de diagnose zou krijgen en hoe opstandig ik zou reageren. Hoewel ik de diagnose niet had gekregen, bleef de schrik duidelijk hangen. Tijdens het Elim weekend aan zee was er zeker ook ruimte om te laten bidden voor genezing, maar op de één of andere manier heb ik dat toch niet durven vragen, zelfs niet toen we met Hugo en Inger aan tafel zaten. Ik had zoiets van: “waar klaag ik over?? Ik heb wel geen kanker, hé. I am the lucky one!!”.

Na het weekend bleef de heesheid aanhouden. Ook de schrik voor kanker zat er nog steeds. De daarop volgende zondagdienst dacht ik: “misschien moet ik gewoon eens een mail sturen om te bidden voor genezing”. Dat deed ik dus en na een maand begon mijn stem beter te worden en is alles weer goed gekomen. Ik kan weer volop zingen, hoef niet naar de logopedie.
De angst om kanker te krijgen is ook zeer sterk afgenomen.
Ik ben ontzettend dankbaar voor jullie gebed. Gebed vermag veel en veel te vaak vergeten we dat!”