Onze Theo is dit jaar 82 geworden. Hij heeft een hele goed conditie en fietst veel met vrienden. Voor hij vertrekt bidt hij telkens Psalm 91 als bescherming voor zichzelf en z’n vrienden. Half mei dit jaar hadden ze weer 88 km gereden.
Op twee kilometer van huis reed hij naast iemand in een gleuf waarin lopende teer stond en kwam hij zwaar ten val. Z’n fiets hing nog vast aan zijn voeten en Theo viel op z’n linker bil. Zijn vrienden maanden hem aan te blijven liggen maar Theo kwam recht en ging te voet naar huis. Hij had niks gebroken – en dat alleen al was een groot wonder na zo’n val - maar z’n hele bil werd wel donkerblauw…daar zat een zware bloeduitstorting. Iemand vertelde hem dadelijk dat er voor hem al twee mensen in die gleuf waren gereden maar zij waren niet gevallen. Theo’s fiets was compleet stuk: hij hing helemaal vol teer, inclusief z’n banden en z’n remmen. Ook zijn kledij was zwaar beschadigd.
De dag erna ging Theo naar het gemeentehuis om aangifte te doen van het gebeurde zodat er iets kon gedaan worden aan die gleuf en anderen er niet meer zouden vallen. Hij gaf het ongeval ook aan bij z’n familiale verzekering en ging naar de dokter die hem verschillende weken volgde voor het grote hematoom op zijn bil. Heel wat mensen raadden hem aan om een aanklacht in te dienen maar Theo besliste dit niet te doen.
Theo had z’n fiets gekregen als nieuwjaarsgeschenk van z’n dochter en schoonzoon. Hij was weinig gebruikt en Theo had er heel wat aan omgebouwd. De schade aan de fiets werd door een fietsenmaker geraamd op 1500 euro, z’n kapotte kledij (die hij ook gekregen had) op 700 à 800 euro en dan waren er nog de dokterskosten. Er kwam tweemaal een expert van de verzekering maar na een wekenlange briefwisseling kreeg hij uiteindelijk maar 455 euro toegekend.
Dit frustreerde Theo enorm omdat hij verwachtte een eerlijke vergoeding te krijgen en daar ook voor bad. Bovendien is Theo een trouwe gever in onze kerk en belooft God ons toch dat Hij ons daarvoor rijkelijk zal zegenen. Na weken van strijd liet Theo alles uiteindelijk los bij z’n hemelse Papa. “U bent een rechtvaardige Vader” bad hij, “en ik kan meer willen maar ik krijg het niet en laat het los bij U. Als ik niet meer kan fietsen, dan is dat zo”. Theo voelde dat er op dat moment een zware rugzak van hem af viel.
Hij probeerde z’n fiets te kuisen met white spirit en sneed z’n banden eraf omdat er geen andere mogelijkheid was maar er was geen opknappen aan. In oktober reed hij met z’n vrienden terug mee met een hele oude fiets. Eén van de mannen zei dat hij thuis nog een goede fiets had staan maar Theo hechtte daar niet veel geloof aan. Bovendien dacht hij dat die man groter was dan hij en de fiets dus niet zijn maat zou zijn. Na de fietstocht ging Theo toch even mee kijken. Tot zijn verbazing was het een hele goede fiets, gemaakt van het beste materiaal, duidelijk meer waard dan zijn eerste fiets en paste hij perfect voor hem.
Theo vroeg hoeveel die fiets moest kosten en z’n maat zei: “400 euro”. Theo nam hem meteen en is in de wolken over z’n nieuwe fiets die veel beter is dan de vorige en binnen zijn budget lag…hij hield zelfs nog 55 euro over! Vader zorgt voor z’n kinderen, maar niet altijd op de manier die wij bedenken…
