Nathalie en Werner Steurbaut, een koppel uit onze kerk, wonen sedert 2008 in Oeganda.
Daar runnen ze een home voor kinderen waar ondertussen niet minder dan 115 kinderen een veilige plek hebben om op te groeien!
Op 26 oktober waren ze een hapje gaan eten in een restaurant aan het Victoriameer in Entebbe. Ze stapten terug in de auto en Nathalie opende haar venster voor ze wegreed.
Op dat moment viel er een slang in de auto.
Nathalie deed Werner uitstappen en stapte ook zelf uit langs de passagierskant van de wagen. In Oeganda hebben alle restaurants een gewapende bewaker en de bewaker van het restaurant waar Werner en Nathalie gegeten hadden, zag dat er iets mis was en kwam toegelopen. Met zijn jachtgeweer plukte Nathalie de slang uit de auto en met de kolf klopte ze de slang dood. Daarna nam ze een foto van de slang. Nathalie kwam toen ze opgroeide regelmatig in contact met slangen en heeft daar geen schrik van!
Vervolgens reden Nathalie en Werner naar huis. Ze waren nog maar net vertrokken toen Nathalie voelde dat er iets mis was: haar spieren werden stijf en ze kreeg schuim op haar lippen en begon moeilijker te ademen. Op dat moment realiseerde ze zich dat ze was gebeten door die slang…ze had het niet eens gevoeld!
Nathalie keerde de wagen en reed meteen naar het ziekenhuis dat vlak in de buurt lag. Daar aangekomen moest Werner iemand binnen gaan halen…Nathalie kon niet meer stappen en werd steeds benauwder. In haar arm zaten twee gaatjes van de tanden van de slang. Ze toonden de foto en het bleek om een beet van een “green mamba” te gaan, een zeer giftige slang. Antigif was dringend nodig maar niet voorradig in het ziekenhuis.
Ondertussen had Maxim, hun zoon die “toevallig” in de buurt van het restaurant in een cafeetje zat, gehoord van de slangenbeet en was hij naar het ziekenhuis gekomen. Nathalie kon niet meer spreken, ademde zeer moeilijk, voelde zich zwakker worden, kreeg zuurstof en kon niet meer bewegen maar nog wel alles horen. Kalm blijven was nu de boodschap, maar hoe doe je dat als iedereen rondom jou in paniek is en niet weet wat doen…
Maxim bleef praten tegen zijn moeder en herhaalde steeds: jij gaat niet dood, mama, jij gaat niet dood! Hij dacht ondertussen hardop na waar ze nog met slangen te maken hadden en dacht aan de zoo. Maxim kent daar een mevrouw en belde haar op. Zij zat in het theater en zou normaal haar telefoon afgelegd hebben, ware het niet dat ze nog wachtte op een vriendin die ook zou komen. Zij beloofde Maxim de zoo te verwittigen en te zeggen dat hij onderweg was om het antigif op te halen.
Hij sprong op z’n brommer en reed naar de zoo. Daar hadden ze één infuus met antigif liggen maar dat moest meteen betaald worden: 1000 euro.
Maxim beloofde meteen terug te komen met het geld en reed zo snel mogelijk met het antigif naar het ziekenhuis…ze hadden 40 minuten voor het fataal zou kunnen aflopen.
Nathalie kreeg het antigif net op tijd en voelde meteen het effect. Haar spieren ontspanden en ze begon beter te ademen en kon terug spreken en bewegen.
Maxim liep terug naar het restaurant waar alles begonnen was en vertelde daar dat hij meteen 1000 euro nodig had om het antigif te betalen. De eigenaar van het restaurant, een andere Belg en een Italiaans koppel, legden samen en leenden hem het geld zodat hij kon gaan betalen.
Deze giftige slang is een boomslang en komt volgens kenners in die streek helemaal niet voor. Ze leeft enkel in het Noorden in de jungle en zeker niet op een parking waar helemaal geen bomen staan. Er wordt vermoed dat iemand de slang met opzet in de auto heeft geworpen. Begin van die week had Nathalie nog een kindje van het offeraltaar van een heks gered. Kinderoffers komen in Oeganda nog regelmatig voor. Dat betekende een streep door het inkomen van die heks en er waren bedreigingen aan het adres van Nathalie binnengekomen. Dat soort bedreigingen krijgen Nathalie en Werner wel meer te horen door het werk dat ze doen.
De andere vijf injecties die Nathalie nodig had, werden overgevlogen vanuit Zuid-Afrika.
Hoewel de acute symptomen snel weg waren bij het inspuiten van het antigif, bleef Nathalie dagenlang hevige pijn voelen in haar spieren en reageerde ze telkens heel fel bij het inspuiten van het antigif. Ze kreeg dan hoofdpijn, moest braken en voelde zich zo slap als een vaatdoek. Nathalie verbleef 1,5 week in het ziekenhuis maar ze leeft en dit verhaal toont ons weer hoe God op dit alles voorbereid was en alles op wonderlijke wijze coördineerde voor Zijn dochter in Oeganda…aan Hem alle eer!!!
