We laten Jiska zelf vertellen: “Er werd me gevraagd of ik iets over een zegening van 2018 zou kunnen delen. In eerste instantie wist ik niet goed wat ik kon vertellen. Na een poosje moest ik denken aan de fijne vriendinnen die ik er afgelopen jaar bij heb gekregen. Zo ervaar ik dat: “gekregen”.

Een tijdje geleden zat ik niet zo lekker in mijn vel. Er zat me heel wat dwars. Tijdens een gesprekje op een dinsdagavond met Ann vroeg ze me: “Heb jij vriendinnen waarmee je kan praten?”. Daar had ze een punt. Ik had wel vriendinnen, maar niet echt in de buurt. En ik maakte te weinig tijd om af te spreken. Ik kon ook niet met iedere vriendin praten over het geloof zoals ik het beleef. Dit gemis heb ik die avond neergelegd bij God. En Hij is ermee aan de slag gegaan...

Afgelopen jaar heb ik er een geweldige collega bij gekregen, iemand uit onze kerk. Bijna iedere dag fietsen we samen naar school en we kletsen wat af. Ik ervaar hier echt enorme zegen door. We leren heel veel van elkaar...heel bijzonder!

Daarnaast heb ik ook een andere vriendin gekregen: een andere mama van bij de onthaalmoeder. Ze is gelovig opgevoed door haar moeder tot ze een jaar of twaalf was maar had daar niet echt een heel positief gevoel bij. Onze vriendschap heeft daar verandering in mogen brengen. We lezen op haar vraag nu samen het boek “the resolution for women”. En we spreken wekelijks af om hierover te praten. Naar aanleiding van het boek heeft ze een sportgroepje opgericht. Ze wil deelnemers hieraan, als ze dat willen, ook welkom heten op het moment dat we het boek bespreken. Ook dit vind ik bijzonder.

Eind september mocht ik nog een bemoediging ontvangen via een gemeentelid uit de gemeente van mijn schoonouders. Deze man begon een gesprek met mij en gaf een bemoediging rond vriendschappen.
God is met mijn verlangen aan de slag gegaan. En Hij is met mij aan de slag gegaan. Ik heb het afgelopen jaar ook meer mogen ontdekken wie ik zelf ben en wie ik mag zijn. Ik ben de moeite waard en mag gewoon mezelf zijn!”