Op een zondagnamiddag kreeg Chiel-Jan pijn aan z’n knie. Hij schreef dit toe aan de zware voetbalmatch die hij de dag ervoor gespeeld had. De hele week bleef de pijn aanhouden en nam ze zelfs stilaan toe. Hij zakte ook regelmatig door z’n knie. Chiel-Jan sprak er thuis niet over. De volgende dinsdag tijdens de turnles had hij zoveel pijn dat hij het thuis dadelijk aan Carine, z’n moeder vertelde. Zij bad voor genezing. De volgende dag leek er niks veranderd. Toen hij ‘s middags na school naar z’n fiets ging, merkte hij plots dat alle pijn verdwenen was
Simonne sukkelde al een tijdje met een pijnlijke knie. De dokter stelde vast dat er zich een klein schijfje in bevond.
Vijf dagen later, na het uitvoeren van een echografie, stelde men vast dat dit kleine schijfje reeds 2.5 cm lang geworden was en een vinger dik.
Vrijdagavond voelde Carine het al maar zaterdagmorgen liep het echt mis. Hoofdpijn, aanhoudend niezen en een loopneus, pijnlijke ogen…kortom een grieperig gevoel. Ze begon dadelijk te bidden want ze zag het helemaal niet zitten om er ziek een paar dagen tussenuit te vallen. Ondanks het aanhouden van al die vervelende symptomen zaterdagnamiddag, bleef ze erop vertrouwen dat haar hemelse Papa haar zou genezen. Zondagavond was ze al veel beter en maandag was ze zo goed als genezen. Carine was erg dankbaar dat de griep niet doorgebroken was en dat ze ondanks alles gewoon haar werk kon blijven doen!
En erg snel voelde ze zich weer gezond als een vis.
Op een woensdagavond tijdens z’n looptraining viel Sam toen hij bijna thuis was. Eerst voelde hij helemaal niets maar na een tijdje werd z’n grote teen wel erg pijnlijk. Hij keek ernaar en zag dat die helemaal blauw geworden was. Samen met z’n papa bad hij voor genezing. De teen bleef nog een paar dagen blauw maar de pijn was ’s anderendaags volkomen verdwenen. Zo kon hij opnieuw gaan trainen en de week erna de finale van het Belgisch kampioenschap veldloop voor scholen meelopen zonder de minste pijn. Een wel erg wonderlijk herstel van een flink gekneusde ( of misschien wel gebroken? ) teen!
Op 15 december 2004 om half twee ’s namiddags deed Hugo Roelen, toen 52 jaar oud, een hartinfarct. De eerste uren konden de dokters niets beloven. Door de snelle medische interventie, het plaatsen van twee stents en het gebed van vele broers en zussen, herstelde hij zeer goed.
