Ergens in mei stond Theo ’s avonds aan z’n serre in de tuin. Omdat het erg warm was geweest, had hij overdag een oude glasgordijn voor z’n serre gehangen. ’s Avonds plooide hij die naar boven en legde ze met een klinker vast op de rand van de serre, zodat het licht en de zon dan wel volop binnen konden schijnen.
Jasmijn vertelt:
“Het is maandagochtend. De voormiddagplanning ziet er als volgt uit: na het ontbijt naar de markt en daarna nog naar de winkel. Terwijl ik me klaarmaak, bid ik tot God. Ik vraag Hem mijn ogen te openen voor Zijn goedheid en voor de kleine ‘wonderen’ die Hij dagdagelijks voor ons doet. 09u30, we staan eindelijk klaar aan de voordeur om te vertrekken. Gezien mijn strak schema wil ik er vaart achter zetten. Ik ben al op weg van de voordeur naar de auto als Bram plots zegt dat hij nog een speelgoedje wil meenemen. Ik zet de voordeur een dikke meter open en loop al verder naar de auto. Terwijl ik Jonas in de auto vast zet, komt Bram al aanlopen en gaat in de auto zitten. Ik zet hem vast en we vertrekken. Eerst naar de markt, vervolgens naar de winkel. Een dikke 1,5 uur later komen we terug thuis. Ik maak de jongens los en loop naar de voordeur ….. en die staat nog steeds bijna helemaal open!!! Het duurt even voor ik besef dat ik ze was vergeten toe te doen.
Ik ging meteen binnen rond kijken, maar alles lag nog net zoals we het hadden achtergelaten. Er was niets weg, ook geen sleutels! Ik ben er zeker van, ons huis werd door God zelf beschermd die ochtend!”
Op een donderdagmiddag zaten Ann en Nadine aan zee te genieten van een heerlijke maaltijd: zalm met asperges. Plots voelde Ann hoe er een stuk asperge in haar keel schoof zonder ze erop gebeten had. Op de één of andere manier bleef die daar ergens steken en was het genot van de maaltijd onmiddellijk verdwenen. Ze begon te hoesten, Nadine klopte op haar rug, ze probeerde wat te drinken maar niets hielp.
AL WIE DE NAAM DES HEREN AANROEPT ZAL BEHOUDEN WORDEN ( Romeinen 10:13 )
Een tijd geleden wou Josée na een heerlijke zwembeurt uit het water komen langs de daarvoor dienende trap. Plots gleed ze uit en haar linker voet kwam vast te zitten tussen de muur en de trap. De trap was in de muur bevestigd en kon niet verplaatst worden. Ze voelde en hoorde haar voet kraken maar kon hem onmogelijk vrijmaken.
Woensdag 8 oktober ging Maria ’s morgens een wandeling maken aan de Nete, zoals ze vaak doet. Ze was die ochtend alleen. Theo, haar man, was naar een begrafenis. Voor hij vertrok, maande Theo haar nog aan voorzichtig te zijn. Zij beloofde dat. Tijdens de wandeling schoof Maria plots onderuit en viel plat op haar rug en haar hoofd. Onmiddellijk gingen haar gedachten naar haar linker been. Maria heeft een erg broos linker been ten gevolge van zware ontstekingen en breuken van het bot in het verleden.
