Ans en Albert uit Nederland kwamen naar onze laatste genezingsschool in België. Ze stuurden ons een mailtje over hoe ze onze school ervoeren:
“ Wij vonden het heerlijk om naar de genezingsschool te komen. Het heeft ons geloof opgebouwd, niet alleen wat betreft genezing maar ook onze relatie met de Vader is verdiept! Vooral de eerste les bracht ons zo in een atmosfeer van liefde en aanvaarding dat we daar nog dagen van genoten hebben. Jullie zijn heel gastvrij, niet alleen met woorden maar met je hele hart en in deze sessies met je hele huis!
“Want wij prediken niet onszelf, maar Christus Jezus als Heer.” (2 Cor 4:5)
Ik diende meer dan 30 jaar in allerlei leiderstaken in de gemeente van Jezus. Toen kwam er een samenloop van omstandigheden waardoor ik er mentaal helemaal onderdoor ging. Ik was onverwacht en ongewild in een burn-out terechtgekomen die jaren zou aanslepen.
Ik werd ontheven uit mijn voltijdse taak als voorganger. Ik moest noodgedwongen stoppen met allerlei betrokkenheden in christelijk Vlaanderen. Ik predikte meer dan een jaar nergens meer, ofschoon ik dat jaren gedaan had in heel het Vlaamse land. Ik voelde mezelf afgeschreven door God en medemens. De burgerlijke maatschappij verklaarde mij werkonbekwaam.
Het was mijn verlangen om ooit eens te kunnen deelnemen aan een Vaderhartschool of conferentie van Gods Ambassade. Even groot waren de twijfels of dit ook werkelijkheid kon worden:
Zou ik het wel durven? Onbekende plaatsen en mensen boezemen mij telkens weer angst in, zodat ik meestal toch niet durf te gaan.
Zou ik op het werk wel verlof kunnen opnemen?
Zouden ze er thuis mee akkoord kunnen gaan?
We laten Susan uit Nederland zelf aan het woord:
“Afgelopen maart ben ik samen met mijn moeder op jullie genezingsconferentie geweest in Vaalbeek. Ik wil jullie even laten weten hoe het met mij gaat.
De pijn werd heviger zodat het dagdagelijkse huishouden een steeds zwaardere corvee werd
