Hier kan u getuigenissen vinden allerhande, gaande van genezingen naar bescherming, voorspoed en zoveel meer. Wonderbaarlijke dingen dat onze God gedaan heeft in de levens van mensen. Mensen zoals u en ik. Neem zeker de tijd en moeite om deze getuigenissen eens te lezen. U kan ook doelgericht zoeken door een trefwoord in te geven in de zoekrobot. Bijvoorbeeld: u wenst een artikel te lezen over iemand die genezen is van kanker, dan geeft u het woord kanker in in de zoekrobot en drukt u op enter. Dan verschijnen alle mogelijke teksten met de woorden kanker. Wij hopen dat deze getuigenissen er mee voor kunnen zorgen dat u bemoedigt wordt en dat uw geloof gesterkt wordt.
Vorig jaar gingen de buren van Elly en Leo, Hans, z’n vrouw Els en hun drie kinderen, op vakantie naar Spanje. Onderweg in Frankrijk stopten ze om te gaan eten en zwemmen. Toen ze verder wilden rijden en terug op de parking kwamen, zagen ze dat hun auto met alle bagage ( heel wat kledij en sportgerief ) gestolen was.
Erg teleurgesteld zetten ze de reis toch verder. Iemand uit de streek die hen kende, kwam hen oppikken. Vanzelfsprekend was het een vakantie in mineur: ze hadden enkel nog de kleren die ze aan hadden en hun portefeuille. Toen ze weer thuis kwamen, vertelde Els het ganse verhaal aan Elly. Net voor hun vakantie had Elly aan Els een uitnodiging gegeven voor het “ Terug-naar-schoolfeest “ en had ze ook getuigd van Jezus. Elly beloofde Els speciaal te zullen bidden voor hen zodat de auto toch nog teruggevonden zou worden. Samen met Myrène, een zus uit haar kerk, bad Elly tot de Vader.
Twee maanden later kwam Hans aan Leo vertellen dat ze de auto teruggevonden hadden, helemaal uitgebrand! Omdat hij echter gevonden was, kon alles geregeld worden met de verzekering. Een tijd later trokken ze van de verzekering zoveel geld dat ze een nieuwe wagen konden kopen en een hele nieuwe uitzet van sportgerief en kledij. Van een wonderlijk ingrijpen gesproken…
Vaderhartschool brengt herstel van de relatie met mijn moeder na 13 jaar.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 jaar was. Mijn zus en ik zijn toen bij mijn moeder blijven wonen. Rond mijn 14e werd de relatie tussen mij en mijn moeder steeds problematischer. Ik ging meer en meer mijn eigen gang en dat resulteerde in spijbelgedrag op school. Uiteindelijk ben ik een keer of 5 van diverse scholen weggestuurd.
Mijn moeder was een harde en kille vrouw geworden door de scheiding. Ze leefde in zichzelf teruggetrokken. Daar kwam bij dat ze wekelijks op stap ging naar discotheken en ik dat heel lastig vond. Na een paar jaar kreeg ze een relatie met een man die de relatie tussen mij en mijn moeder nog lastiger maakte. Op een gegeven moment werd de situatie onhoudbaar en na een fikse ruzie heb ik mijn spullen gepakt en ben ik bij de moeder van mijn toenmalige vriendin gaan wonen. Ik was toen erg boos op mijn moeder en heb ik mijn hart voor haar gesloten.
Toen ik 22 was, ging ik alleen wonen. Dit vond ik vreselijk. Ik had een moeizame relatie met mijn beide ouders. Op mijn 23e heb ik mijn leven aan Jezus gegeven en werd de relatie tussen mijn moeder en vader iets beter. Op mijn 27e liep de relatie tussen mijn moeder en haar vriend op de klippen. Mijn moeder wilde dat ik weer bij haar kwam wonen zodat ik een nieuwe start kon maken en eventueel een opleiding kon gaan volgen. Ik heb mijn woning opgezegd en al mijn spullen verkocht en ben toen weer bij mijn moeder gaan wonen. Na een aantal weken was mijn moeder weer herenigd met haar vorige vriend en die kwam toen weer bij haar wonen. Ik voelde mij zo verraden en op korte tijd ontstond er weer spanning tussen mij en mijn moeder. Ook kreeg ik problemen met die vriend. Uiteindelijk is dit geëscaleerd en heb ik voor de 2e keer mijn spullen gepakt en ben ik bij mijn zus gaan wonen.
De relatie met mijn moeder was tot een dieptepunt gekomen. Na een maand of 6 ben ik bij andere mensen gaan wonen. Daar heb ik 2 jaar gewoond. Ik zag mijn moeder heel weinig. Mijn vader had ik inmiddels een jaar of 2 niet gesproken.
In 2000 ben ik bij een vriend gaan wonen. Daar heb ik een jaar of 3 gewoond.
In 2003 ben ik getrouwd. Mijn beide ouders waren wel op de trouwerij, al had ik een moeizame relatie met hen. Dit ging zo een tijdje door. Ik 2009 heeft mijn vader zelfmoord gepleegd en nadien is mijn relatie met mijn moeder en zus erg verslechterd i.v.m. financiële zaken rond het overlijden van mijn vader.
Vanaf 2010 heb ik mijn moeder niet meer gesproken. Hoewel ik geen contact had met haar, was ik in mijn hart altijd met haar bezig. Ik was erg boos en voelde mij verraden en achtergesteld. Ik heb geprobeerd haar te vergeven maar dit lukte mij niet.
In november 2022 ben ik op aandringen van een aantal mensen naar de vaderhartschool gegaan. Ik was erg sceptisch en had geen flauw idee wat ik kon verwachten.
Ik heb het allemaal over mij heen laten komen. In het begin dacht ik: “hou ik deze week wel vol?”.
Op een gegeven moment werd er les gegeven over de kenmerken van een wees. Dit sprak mij enorm aan en ik zag in dat ik eigenlijk mijn hele leven als een wees geleefd had en dat ik mijn hart had gesloten naar mijn beide ouders.
Door dit inzicht veranderde er een heleboel. We kregen toen de opdracht om een brief te schrijven naar onze ouders. Ik dacht dat dit mijn kans was om hen eens goed duidelijk te maken wat ze verkeerd hadden gedaan naar mij toe, maar de opdracht was om hen om vergeving te vragen omdat ik mijn hart had gesloten naar hen toe. Dit was een enorme verandering van denkwijze…
Ik heb toen ingezien dat ik een probleem had omdat ik mijn hart had gesloten naar mijn ouders. Ik zag ook in dat dit los stond van hun fouten en schuld naar mij toe.
Door te zien dat ik een wees was en mijn hart had gesloten, kon ik hun schuld naar mij toe niet kwijtschelden. Die dag was ik in staat hun schuld kwijt te schelden en mijn hart voor hen te openen. De sleutel van vergeving lag bij mij en dit veranderde alles.
Ik kon ineens alles vanuit een ander perspectief zien en zag in dat mijn ouders ook een hart van een wees hadden en dat ze ook verwond waren en dat ze niet konden geven wat ze niet hadden ontvangen.
De brieven die ik had geschreven heb ik mee naar huis genomen. Na een week of 3 heb ik de een audio bericht/brief naar mijn moeder gestuurd. In dit bericht heb ik haar uitgelegd dat ik mijn hart naar haar had gesloten en dat ik besloten had om mijn hart weer voor haar te openen. Ik gaf ook aan dat dit niet per definitie betekende dat we weer contact met elkaar moesten hebben. Ik liet de keuze bij haar…
Drie weken hoorde ik niets maar toen kreeg ik een Whatsapp bericht van mijn moeder dat ze erg onder indruk was van mijn bericht en ze graag weer met mij een keer een kop koffie wilde gaan drinken. Een paar dagen later hebben we een uur of 4 met elkaar gesproken zonder enig verwijt of schuld.
Onze relatie is inmiddels hersteld en we zien en spreken elkaar regelmatig. Ik kan zeggen dat onze relatie op een heel ander niveau ligt. Mijn moeder heeft haar excuus aangeboden over hoe ze met mij is omgegaan. Ze betreurt het dat alles zo is gegaan.
Ik heb veel met haar gesproken en vragen gesteld, maar niet vanuit een verwijt of schuld, maar puur uit interesse. Zonder deze vaderhartschool had dit nooit kunnen gebeuren!
We laten Astrid en Lutgart even vertellen hoe ze onze laatste Vaderhartschool in Bredene ervaarden:
“Sinds mijn eerste Vaderhartschool in 2005 heb ik mogen ervaren dat er stilletjes aan maar zeker een stevige bodem in mijn eens zo lege ziel gelegd werd. Op die manier kon en kan de liefde van Vader dieper en dieper uitgestort worden.
We kregen van Bartel uit Nederland volgend getuigenis:
“In november 2019 was ik bij de Vaderhartschool in België. Ik had er erg naar uitgekeken, omdat ik graag meer van Gods liefde wilde ervaren.
Tijdens de A school werd er veel onderwijs gegeven. Tijdens het onderwijs was het voor mij voldoende om in het leslokaal aanwezig te zijn. Alleen al het verblijven te midden van woorden over Gods liefde gaf mij innerlijke verkwikking. Ik hoefde er niets voor te doen, niet netjes recht te zitten, niet actief te luisteren. Ik hoefde geen aantekeningen te maken. Ik hoefde ook niets te onthouden, alleen maar in de ruimte aanwezig te zijn.
Liesbeth doet zelf haar verhaal:
“ Vorig jaar (2018) kon ik helaas geen Vaderhartschool volgen omdat onze school in België niet tijdens een vakantie gepland was. Dat vond ik ontzettend jammer. Dus ging ik op zoek waar er dit jaar tijdens de zomervakantie een school zou zijn. Ik kwam uit in Denemarken en nodigde twee vriendinnen uit om mee te gaan. Jiska, die ook graag een A-school wou volgen, vroeg of ze mee kon. Natuurlijk kon dat, heel graag zelfs!
