Hier kan u getuigenissen vinden allerhande, gaande van genezingen naar bescherming, voorspoed en zoveel meer. Wonderbaarlijke dingen dat onze God gedaan heeft in de levens van mensen. Mensen zoals u en ik. Neem zeker de tijd en moeite om deze getuigenissen eens te lezen. U kan ook doelgericht zoeken door een trefwoord in te geven in de zoekrobot. Bijvoorbeeld: u wenst een artikel te lezen over iemand die genezen is van kanker, dan geeft u het woord kanker in in de zoekrobot en drukt u op enter. Dan verschijnen alle mogelijke teksten met de woorden kanker. Wij hopen dat deze getuigenissen er mee voor kunnen zorgen dat u bemoedigt wordt en dat uw geloof gesterkt wordt.
Vaak spreken we in onze kerk over het feit dat velen van ons eerste generatie christenen zijn…maar dat geldt niet voor allemaal! Monia is derde generatie christen en volgde afgelopen jaar na haar humaniora een jaar Bijbelschool in Nederland omdat ze het verlangen had God nog beter te leren kennen.
Begin juli kregen we in onze mailbox twee foto’s van een baby van 7 maanden. Op de ene foto droeg ze een slab met daarop “God zorgt voor jou”, op de andere zit ze te lachen met haar handjes “biddend” in elkaar… Op het eerste zicht zou je zeggen dat er niets aan de hand is of was met deze baby maar dat was niet zo … tot onze God haar genas!
De mail kwam van een biddende tante, wiens naam bekend is bij de redactie en die ons het volgende schreef:
“ Als je de foto's ziet, herinner je je misschien nog wel dat baby’tje met haar verlamd armpje, waar we samen voor gebeden hebben.
Dus hier volgt het verhaal van de genezing van Suzanne’s schouder…
Het functioneren van de rechter schouder van Suzanne was over de loop van jaren stilaan achteruit gegaan. Suzanne had dat opgemerkt en had ook vaak pijn in haar schouder maar probeerde zich met allerlei hulpmiddeltjes te redden. Ze trok bijvoorbeeld de waslijn eerst met haar linkerhand naar beneden om de was op te hangen.
Het ging slechter en slechter en uiteindelijk kon Suzanne bijna niets meer met haar rechterarm tenzij ze hem tegen haar lichaam hield.
In het najaar van 1991 leerden wij Hugo en Inger kennen. Eén jaar eerder, op 1 november 1990, hadden we beiden ons leven heel bewust in Gods handen gelegd. We studeerden samen geneeskunde en waren tijdens onze studie goede vriendinnen geworden. Samen zaten we “op kot” (“op kamers” voor de Nederlanders), volgden we de lessen, aten we, gingen we uit en studeerden we.
Ook ons gelovig zoeken deelden we. Toen we in het laatste jaar geneeskunde een keuze dienden te maken welke richting we verder uit zouden gaan, wisten we het niet meer zeker. Beiden waren we aan de opleiding geneeskunde begonnen, omdat we mensen in nood wilden helpen. Nu weten we duidelijk dat het een roeping was, maar toen beseften we dat nog niet. “Naar het buitenland vertrekken of in België blijven?” We hadden er na 6 jaar studeren geen idee meer van. Bovendien zaten we met heel wat zinsvragen. “Hoe zit het met leven na de dood?” Hoewel we gelovig waren en ons in de kerk geëngageerd, hadden we heel wat vragen rond het lijden van mensen. Hierop hadden onze professoren geen antwoord gegeven, vaak integendeel!
Lees meer: Wat het getuigenis van Hugo's genezing voor ons leven betekende / betekent
Op zondag 18 maart kon Jean, de man van Ria, bijna niet meer op z’n benen staan.
Hun dochter liet een ziekenwagen komen en Jean werd naar het ziekenhuis in Mechelen gebracht. Longontsteking was de diagnose en antibiotica werden opgestart. Jean werd overgebracht naar Duffel omdat hij dan dichter bij Ria was.
Dinsdag 20 maart rond 16.00 uur kregen we een telefoon van Ria. Ze zei dat het helemaal niet goed ging met Jean.
